Inmiddels is het bijna een week na mijn NOD.
Ik hoop zo dat het raak is! Mijn dochter is inmiddels bijna 4 en ik 41 dus het wordt ook wel een keer tijd.
Toch durf ik niet te testen.
Nu de mogelijkheid opeens dichterbij komt herinner ik me de gebroken nachten, extreem in het begin, maar ze zijn nu nog steeds niet helemaal voorbij. En dan vraag ik me af of we het nog wel een keer kunnen, we zijn NU al zo moe!
Maar daarnaast zou het zo geweldig zijn, weer zo'n kleintje... alles nog een keer meemaken, opnieuw van alle sprongetjes genieten, en er ondanks dat het de tweede zou zijn gewoon behoorlijk veel tijd hebben, omdat DL dan naar school gaat...
Herkenbaar, niet durven testen omdat je niet goed weet of je de teleurstelling van "niet zwanger" wel aan kan, en tegelijkertijd bang zijn voor "wel zwanger"?
En dan heb ik het nog niet eens over de risico's die je op mijn leeftijd loopt...