Begrijp heel goed hoe jullie je voelen, wij zijn vanaf oktober 2016 bezig, heb een hele regelmatige cyclus en keer op keer de menstruatie op begeven moment werd ik er echt verdrietig van :-(
Uiteindelijk eind vorig jaar naar de huisarts gestapt omdat ik wilde weten of we niet aan het hopen waren op iets wat niet zou kunnen komen.
Eind januari mochten we voor het eerst naar het ziekenhuis en hier bleek dus dat er bij mijn vriend geen zaadcellen zijn gevonden, dit kwam echt als een klap je houdt met zo veel dingen rekening die er zouden kunnen zijn maar geen cellen dat hadden we nooit verwacht.
Ben wel blij dat we de stap naar de huisarts / ziekenhuis hebben gezet natuurlijk wil je niet met dit probleem te maken hebben maar hopen op iets wat er nooit natuurlijk zal komen is nog erger.
We zullen dus de medische molen in moeten om onze wens uit te kunnen laten komen, wij hebben net zoals jullie soms zo iets van waarom hun wel waarom wordt het ons niet gegund, we leven gezond, hebben een eigen huis, vaste baan en gaan trouwen komende zomer dus zijn echt klaar voor gezinsuitbreiding, helaas zullen wij toch eerst van de ene wachtrij naar de andere moeten om onze wens uit te kunnen laten komen maar ik geloof dat als je er echt voor gaat het uiteindelijk op wat voor manier dan ook goed moet gaan komen.
Heel veel sterkte allemaal, hoop dat jullie snel zwanger mogen raken