Hoi meiden,
Na al een tijdje mee te lezen, merk ik dat ik heel even mijn verhaal kwijt wil, hoop dat dit bij jullie kan
In januari van dit jaar hebben mijn vriend en ik besloten om voor een kindje te gaan, zwanger worden was geen probleem want in februari had ik al een positieve test. Na wat bloedverlies en de eerste echo kwamen we erachter dat er een lege vruchtzak was. Paar dagen later kwam de miskraam vanzelf op gang. Een hele verdrietige ervaring, maar 4 maanden later weer een nieuwe positieve test! Toch wat onzeker naar de echo en bij de eerste echo zagen we een kloppend hartje, maar bijna 2 weken achter in groei. Twee weken later mochten we weer terug komen voor een check. Toch iets wat verdrietig naar huis, maar er klopt een hartje. Dat gaf ons toch wel hoop. Bij die tweede echo kwamen we erachter dat het hartje gestopt was met kloppen en de wereld zakte onder onze voeten vandaan.
Ik had mezelf voorgehouden dat mijn lichaam zou herkennen als het niet goed zat, maar helaas, een paar dagen later met cytotec de miskraam opgewekt.
We zijn nu een maand verder en heb de eerste menstruatie weer gehad, het werkt gelukkig nog haha.
Op dit moment merk ik dat ik gevoelens heb die ik niet eerder had, vrouwen om mij heen worden zwanger en op het moment dat ik dat hoor krijg ik een soort steek. Boosheid, jaloezie, verdriet. Waarom ging het bij mij niet goed? Tot twee keer aan toe?!
Toch op dat moment met een glimlach feliciteren en blij zijn (wat ik ook oprecht ben voor diegene), maar thuis schiet ik helemaal vol en komen al die emoties eruit.
Ik zal ongetwijfeld en helaas niet de enige zijn