Hallo
Ik was 15 weken zwanger toen ik voor eerste keer in het ziekenhuis lag. Ik had hoge koorts en was helemaal uitgedroogd. Ze hadden toen verkeerde diagnose gegeven, hebben daar antibiotica gegeven, en veel vocht, na 4 dagen mocht ik naar huis. braakte medicatie uit omdat ik het toen in pillen moest slikken. Huisarts zei dat ik met medicatie moest stoppen omdat ik geen blaasinfectie had. Week laten terug hoge koorts, en had al even vochtverlies, dokter zei dat het door de antibiotica kwam, niet dus.
Water was gebroken, had al een week weeen.
Ging op controle, zijn hartje klopte nog maar ze zagen dat het vruchtwater allemaal bijna weg was, hij had zich al gedraaid om zijn hoofdje in het water te kunnen houden.
op week 16 hebben ze me ingeleid en ben ik moeten bevallen.
Na 2 maand zat er nog steeds stukje placenta vast die hebben ze met curretage weg gehaald op 15/11.
Mijn kinderwens is nog steeds heel groot, we zijn eigenlijk al terug aan het proberen.
Maar nu ik dit schrijf zijn men tranen weer van de partij.
Ik wil hem niet vervangen.
Maar denk of hoop eerlijk gezegd dat een nieuwe zwangerschap mij terug gelukkig maakt.
Doe ik hier goed aan? Ik weet het niet.
Ik hoop dat jullie snel wat meer geluk mogen hebben en jullie je kindje mogen verwachten