2de kindje of niet? - Zwanger worden forum

Hoi allemaal.
We hebben een dochtertje van bijna 3 jaar(juli). Zelf wordt ik deze maand 33.

Mijn man geeft al een tijdje aan dat hij graag een 2de wil. Maar ik kom er maar niet uit, ja of nee..
Ik heb het een tijdje langs me neer gelegd maar 2 weken geleden is er een familielid gestorven waardoor je jezelf toch tegen komt als enig kind. Ook mijn man is enig kind. Sinds dien hebben we het toch wel weer vaak over.. willen we dit ook voor haar, dat ze voor alles ooit alleen staat en alleen achter blijft.
Ons dochter was een heel makkelijke baby over de hele lijn eigenlijk. Nu ze wat aan het peuterpuberen is overtreft ze me met momenten met haar sterk karaktertje maar verder niets op te zeggen.
Ons huis is grotendeels wel goed voor met 4 te zijn. Enkel mis ik 1 slaapkamer voor nr2 als het zou zijn.
Wie kan me raad geven of een andere kijk geven op een ja of nee. 
Erg bedankt!

Dag Moppie, 

Ik denk dat jullie dit enkel zelf kunnen uitmaken. Welk gevoel had je als je aan je eerste kindje begon? Verlang je ook echt naar een nieuw babytje in huis of zie je het vooral praktisch? Waar zie je je gezin in het ideale scenario over 5 jaar? 

Het is moeilijk te voorspellen hoe vlot een 2e zwangerschap zal verlopen en of het opnieuw een makkelijke baby zou worden. Maar anderzijds kan een broertje of zusje ook heel veel extra liefde brengen, zowel voor jullie als je eerste kindje. Ieder kind is een nieuw avontuur.

Wat je ook mag beslissen: heel veel succes!  

Hey. Bedankt voor je antwoord.
Ja we hebben oorspronkelijk altijd 2 kindjes gezegt.
Als de 1ste er 1x is besef je natuurlijk pas wat het allemaal inhoud. 
Opzich heb ik er wel zin in in een 2de maar zit met zoooveel vragen in men hoofd.. vooral naar de 1ste toe. Ze is werkelijk mijn wereld. En ben ergens ook bang dat ze miss achteruit gestoten gaat voelen. Want nu is alle aandacht enzo voor haar en dan plots minder.
Je moet dit natuurlijk zelf beslissen maar is altijd leuk om te horen hoe anderen dit ervaren. Positief en negatieve dingen waar ik niet bij stil sta omdat ik er geen 2 heb.
Grtjs

Wij dachten het nog een hele tijd bij eentje te houden. Maar vorige maand was mijn cyclus te laat en bleken we achteraf beiden teleurgesteld toen alles toch doorbrak. Voor ons was dit het teken dat we klaar zijn voor baby 2  

Ik geef je nog mee dat ik die angst bij verschillende vriendinnen al heb gehoord! Angst dat ze hun eerste kindje te kort zouden doen of het tweede nooit zo graag zouden kunnen zien als het eerste.
En telkens opnieuw hoor ik nadien ook hetzelfde: dat het inderdaad aanpassen is, maar dat er ook zoveel moois voor in de plaats komt. Zo lang je de oudste maar zo veel mogelijk overal in betrekt. 
Aanpassingen vooral praktisch: aandacht verdelen, het duurt langer voor je het hele gezin klaar hebt als je ergens heen moet, minder tijd om uit te rusten, soms eens jaloezie. 
Maar ook een verrijking: broer of zus die een nieuwe soort zorgzaamheid leert, leren delen, en als je eens een momentje neemt voor oudste alleen dubbel en dik genieten.

Hey elsa.
Oh wat jammer dat nr2 nog niet gelukt is. Gaan jullie nu wel voor nr 2?
Ben wel blij met je reactie. Geeft toch weer een andere kijk op de beslissing.
 Ik wordt ook 33 dus wil er ook niet te lang meer mee wachten. 
En ja idd het gedacht dat je de 2de niet zo graag zal zien als de 1ste. Gek dat dat toch bij meerdere mensen door het hoofd gaat 
Grtjs

Heel herkenbaar hier!
Ik wilde oorspronkelijk helemaal geen kinderen en mijn man wilde er 2. Uiteindelijk was ik er mee 35 jaar pas klaar voor. We hebben nu een dochter van 2 jaar en ik ben zwanger van de tweede. Na haar twijfelde ik ook nog over een tweede. Maar op een gegeven moment voelde het waardevol om haar een broertje of zusje te gunnen. Juist het leren samen zijn, samen spelen en delen lijkt me een verrijking. En waar ze aan de ene kant wat inlevert, levert het aan de andere kant weer wat op. 
Er is geen goede of foute keuze...beide opties hebben voor- en nadelen. Gun jezelf even denktijd, je weet straks vast wat je wil. 

Hoi veraaa
Alvast proficiat met de 2de op komst! Wat leuk!!
Ja ik denk al een hele tijd na. En ik kom er werkelijk niet uit. Ik denk vaker nee als ja en toch blijft de twijfel.

Maar als je denkt aan ja....wat is dan toch nog het bezwaar? Wat houd je tegen? 

@Veraaa
1001 gedachten in 3 seconden. Het zijn ook dingen waar je niet aan mag denken want dat risico nam je ook bij de 1ste.. zoals; gaat het wel goed gaan, gaat het gezond zijn,kan ik het wel aan, gaan ze zich verstaan, waar ga ik het 2de kindje te slapen leggen, wat als mijn bevalling hetzelfde is en ik dit keer wel voor jaren of  voor altijd getekend ben? Enzovoorts..
Grtjs

Dat is wel herkenbaar. Ik heb een hele fijne eerste bevalling gehad en nu vond ik het spannender. Maar ik heb wat gelezen over hypnobirthing, onder hoe je kunt leren vertrouwen te hebben in jezelf. Ik geloof niet zo in dat hele zweverige...maar wel dat je jezelf mentaal kunt voorbereiden en programmeren. Positief denken leidt eerder tot positieve resultaten. Ik kan prima bevallen dus dat kan ik nog een keer. Ik ben een lieve mama, die ervoor kan zorgen dat mijn kids het goed met elkaar kunnen vinden. Ik kan het ook aan als ons kindje niet gezond is, dan vinden we wel een weg. Ik heb 2 miskramen achter de rug en ook daar ben ik sterk uit gekomen. Ik kan leren en groeien, van alles wat ik meemaak. 
Mijn zinnetjes hierbiheb ik echt wel eens tegen mezelf gezegd. De een vaker dan de andere. En dat gaf mij het vertrouwen om voor een tweede kindje te gaan.
Misschien kun je eens proberen of dat voor je werkt. En als het niet werkt...is dat ook prima... misschien kun je dan leren accepteren dat je nu een mooi leven hebt...en dat het zo ook rijk en goed is. 

Ja als postitief denken alleen zou helpen..????????

Oe die vraagtekens zijn emojies bedoeld

Ja, die emojies kun je niet gewoon van je telefoon gebruiken. Dan moet je net boven het tekstvak op de smiley klikken.
Positief denken is niet alleen blij zijn. Voor mij is positief denken ook me inbeelden wat ik zou willen....en hoe dan...en vertrouwen hebben.
Maar hey ..dat lukt de ene keer beter dan de andere. Ik vecht vaak genoeg met mezelf en m'n eigen gedachten hoor. Misschien is het ook wel meer dat ik....toen ik de knoop doorhakte voor een tweede....ik vooral dacht...dat lukt ons wel. Maar toen was de knoop wel doorgehakt. Ik kreeg alleen 2 miskramen en dat deed het verlangen naar een kindje extra aanwakkeren. 
En ik weet dat mijn onzekerheid ook weer gaat terugkomen....na de bevalling...als ik ineens allerlei dingen moet doen waarover ik twijfel. 
Ik kan vaak genoeg twijfelen aan mezelf als moeder...of ik het wel goed doe. Uiteindelijk weet ik altijd weer....dat ik de mama ben die het meest van haar houdt....omdat ik haar mama ben. En ik hoef niet alles goed te doen. Zo probeer ik die twijfel en onzekerheid weer los te laten. 

Wat mooi gezegt!
Mij is ooit verteld: een moeder die haar best doet is een goede moeder.
Hoe ver zit je nu?

Grtjs

Ah, dat is ook zo'n quote waar je jezelf soms even aan moet herinneren.
Ik ben nu 19 weken zwanger. Bijna op de helft en volgende week de 20 weken echo. 

Oh wat spannend
Dan weet je al wat het wordt? 

Nee, nog niet. We hebben geen pretecho laten maken. En bij de verloskundige heb ik de laatste 2 bezoeken geen echo gehad maar alleen het hartje gehoord. 
Dus we zijn heel benieuwd volgende week!
Hoe is het met al je twijfels nu? Heb je nog eens met je partner gesproken?

Veraaa proficiat! 
Wij gaan deze zomer voor nr 2. Ben nu reeds begonnen met foliumzuur zodat mn lichaam dit al voldoende heeft opgebouwd. 
Qua angsten: ik ga ervan uit dat er altijd wel iets kan foutlopen. Ook wij kunnen altijd een ongeval krijgen of ziek worden. Helaas valt dit niet uit te sluiten. Maar het zou heel jammer zijn dromen te begraven omwille van angst. Bij de eerste wat complicaties tijdens de zwangerschap en ook geen droombevalling. Bij een tweede ga ik hier natuurlijk alerter voor zijn, maar ik ga ervan uit dat dit zich niet allemaal zal herhalen en anders weet ik toch al beter wat er zich voordoet. 
In elk geval heeeel veel succes met jullie beslissing! 

@veraaa.
Wij wisten dit bij de Nipttest die je op 12 weken laat doen.
Tho ik begin toch meer de kant van 'ja' te kiezen
Ook wat een kamer te kort betreft heb ik al een oplossing gevonden voor de 1ste jaren. Als ze ouder zijn, zien we eventueel wel verder als het nodig is. 
Tho tis weer even terug erin komen als ik de reactie van Elsa zie. Foliumzuur nemen.. helemaal vergeten dat ik dit ook gedaan heb 
Grtjs

Ah, dan kom je uit België. Ik kom uit Nederland (weliswaar uit Zuid-Limburg, vlakbij de grens dus). Hier hoor je het geslacht niet bij de nipt. En we hebben de nipt niet laten doen.
Voor praktische problemen...zijn meestal wel praktische oplossingen te bedenken . 

Hoi hoi Moppie,
Ik herken je twijfel enorm ,  ik heb letterlijk de afgelopen 1.5 jaar dat mijn partner al her en der voorzichtig luchtig over begon getwijfeld of ik het wel wilde omdat ik een realistische/praktische denker ben  
Ik heb namelijk uit een eerder huwelijk een autistische zoon van bijna 7 , die ook veel zorg en aandacht nodig heeft, maar bij mijn ex ook al een babybroertje heeft waar die echt super mee omgaat!, mijn partner is ook echt een top stiefvader voor hem. En ik zat vooral te denken hoe ga ik dat in mijn appartement doen die qua slaapkamer opzich groot genoeg is maar qua ruimte in de woonkamer weer niet, en dingen zoals hoe ga ik dat combineren met co ouderschap, werk en zijn werk.. maar ook de angst dat de volgende zwangerschap lichamelijk net zo moeilijk zou gaan worden als bij mijn zoon (trombose, zwangerschapsdiabetes, en een moeizame bevalling die in een keizersnee eindigde).. Het zou voor mijn partner dan een eerste eigen kindje worden, waarbij hij voor het eerst zwangerschap, bevalling en de babyfase zou meemaken waardoor ik dacht ga jij het niet onderschatten hoe vermoeiend het kan zijn.
Laatst begon mijn partner er toevallig weer over en we hebben een goed, lang en serieus gesprek gehad, en ik heb eerlijk mijn praktische/ en angstige twijfels/gevoelens op tafel gegooid. Hij heeft gezegd hoe hij zich voelt en wat zijn gedachten zijn, wat praktische oplossingen , hoe gewenst het in zijn hart is en hij gaf me meer vertrouwen waardoor ik de realistische gedachten wat meer kan loslaten.  
Wij hebben in goed overleg besloten om binnenkort de eerste stap te gaan zetten en dat is de huisarts te bellen om mijn Mirena te laten verwijderen, vanuit daar zien hoelang het duurt voor de cyclus weer op de rit is , en verder afgesproken om ongedwongen van elkaar te blijven genieten en het vanzelf wel zien wanneer het "raak" is..    
Echt een beter advies behalve volg je gevoel en blijf goed met je partner communiceren kan ik niet verzinnen.  succes met jullie beslissing.

Groetjes!. 

Hey pinkglitter
Bedankt voor je reactie.
Wat leuk dat jullie er samen zijn uitgekomen! Alvast super veel succes met het zwanger worden
Wij hebben het er ook vaker over maar hier is het wel het verschil dat er vaak ook veel mooie praatjes bij zijn..
Ik trek eigenlijk de kar van een kind hebben voor 85% alleen. En vandaar ook al die twijfels. Ik denk miss wel teveel na maar wil er ook niet onderdoor gaan.
Ik heb er ook nog eens een schoonmoeder bij die mij het leven zooooo zuuur maakt dat je het nooit zou geloven als ik het allemaal zou vertellen! Zij maakt mij innerlijk echt ziek en kapot! Ik heb bijna niets te zeggen over mijn eigen kind. Vind mijn kind ook niet veilig of goed verzorgd daar..
Kga er echt kapot aan.. en ook dat houd me tegen.