Wel of niet een 3e kindje - Zwanger worden forum

Hallo lieve Forum bezoekers,
Ik was benieuwd naar ouders die 3 kindjes hebben en dit ervaren.
Wij hebben 2 lieve mooie gezondje kindjes, een meisje van 5 en een jongetje van 1,5 jaar. Helaas ging ons zwanger worden van ons jongetje moeizaam en hebben we hier 2 jaar op gewacht, gelukkig gelukt en erg dankbaar.
Waar ik had verwacht klaar te zijn met 2 en mijn man dit helemaal heeft heb ik dat niet, ik zou nog wel een kindje willen als het ons gegund is.
Om me heen zie ik best veel moeders met 3 kindjes, veel hectiek maar ook gezellig.
Nu hebben mijn man en ik dit weekend een gesprek gehad en heeft hij aangegeven dat hij het spontaan wel zou willen, geen traject meer en geen moeten zeg maar alles op gepland tijdstip, dat heeft onze relatie zo'n dip gegeven.
Ik heb besloten om te stoppen met mijn baan, het gaf ons opvang technisch veel stress en helaas wil mijn eigen lichaam ook even niet meer, we willen meer rust thuis voor onszelf en vooral vd kinderen, financieel kan dit dus we gaan het proberen en ervaren.
nu hebben we een fijn huisje en zegt mijn man ja als er een kindje bijkomt moeten de andere 2 samen op een kamer want we kunnen pas over een jaar of 3 weer verbouwen.
En hij zegt dan word het nog drukker dan nu, nu slapen de kindjes goed, ze kunnen beide lopen en alles word weer zo klein, druk en gebroken nachten.
Ik begrijp alle argumenten maar die kriebel blijft zo ontzettend
hoe hebben andere mensen samen besloten om het te proberen en hoe ervaren jullie een 3e kindje?
Ik weet ook dat we heel dankbaar mogen zijn maar het is gewoon een sterk moeder gevoel.ik ben 38 dus als we nog willen dan moeten we beslissen. En wie weet lukt het helemaal niet maar we moeten het natuurlijk wel eens zijn.
ik hoor graag jullie ervaringen.
bedankt alvast

Hoi Minouk,
Ik kan mij helemaal terugvinden in jou verhaaal. Wij hebben voor ons 2de kindje ook bloed zweet en tranen nodig gehad (ivf). Door dit alles heb ik het ‘gevoel’ dat ik veel gemist heb van het zwanger worden en zwanger zijn. De kriebels blijven bij mij ook heel erg voor een derde, mijn man reageert zoals jouw man, voor hem hoeft het niet maar hij wil het wel. Is lastig he want soms denk je we zijn goed zoals we zijn, maar dat gevoel laat je niet los en dat stop je ook niet zomaar in een vakje he.. 
ik begrijp jou voor de volle 100%. Ik hoop dat jullie eruit geraken! 
Liefs XX

Hoi minouk,
Zoals ik het begrijp staat je man er wel voor open mits er niet al teveel bij komt kijken. 
Blijf met hem erover praten en wie weet. 
Verder ik ben moeder van vier jonge jongens tussen de 7 en 1 jaar oud. Het is hectisch en vraagt enorm veel van mij. Alleen je krijgt er ook veel voor terug. Enige nadeel maar ook wel een voorrecht is dat ik een partner heb die werkt en ik ben thuis bij de kinderen. Ik zie hierdoor mijn partner weinig maar kan wel zorgen voor de kinderen zonder dat er kinderopvang nodig is. 
Denk er goed over na en volg uiteindelijk samen met je man jullie harten. 

Dank jullie wel voor jullie reacties.
Het is inderdaad zo dat het voor mijn man nu goed is zoals het is. Hij heeft na de bevalling een enorme burn out gehad en kijkt dus niet op een fijne kraamtijd terug, in die 2 jaar zwanger worden ging alles om timing, spontaan 'het' doen was er niet meer bij en dat werd moeten, inderdaad ziekenhuis in en uit en het heeft achteraf gezien heel veel van ons gevraagd. We hebben geen ivf nodig gehad(gelukkig) en ik ben toen toch spontaan zwanger geworden en achteraf gezien hebben ze de oorzaak gevonden dus er is wel goede hoop dat het spontaan gewoon weer lukt.
Mijn man ziet ziekenhuis in en timing wat de daad betreft niet meer zitten en ik ook niet, we zit de tijd op mijn nek want ik ben bijna 38.Ik voel die druk enorm.Ook is hij natuurlijk huiverig voor die hectiek vanwege de zwarte periode die hij heeft doorgemaakt na de bevalling van onze zoon. Ik heb hem duidelijk gezegd dat ik niet wil dat hij het voor mij zou doen, ik wil dat ook hij zich eerlijk kan uitspreken, je moet het samen willen anders zie ik het niet zitten.
Het was hier ook erg hectisch om beide te werken naast gezin, helemaal in corona perikelen, ik hoop dat als ik stop met werken er meer rust komt en hij dus ook fijner en rustiger van het werk komt.
Je wilt niemand dwingen voor een keuze maar inderdaad het gevoel is er zo sterk dat is niet zomaar weg.
En hoe denken jullie over slaapkamer delen? We zouden over 2 a 3 jaar willen verbouwen, dit kan nu nog niet aangezien mijn man eerst een paar jaar voor zichzelf moet zijn voor we een depot kunnen aanvragen, dus plan zou zijn dan ze over een jaar of 3 weer ieder een eigen kamer zouden hebben.
beïnvloed ruimte, huis, geld jullie keuze hierin?

@minouk wij hebben een heel klein huis. Drie slaapkamer en de twee er van zijn erg klein. Mijn oudste twee zonen delen de kamer al met middel van een stapelbed. En financieel is het wel wat zwaar voor mijn partner die is doordeweeks echt veel aan het werk. Hij is vrachtwagenchauffeur en werkt soms ook internationaal. 
Maar kinderen zijn flexibel zolang ze liefde en de verzorging krijgen die ze nodig hebben dan heb je al een groot deel het goed voor elkaar. 
Ik wens je veel geluk en wie weet. 

Hoi Minouk,
Het moet inderdaad dragelijk zijn voor iedereen. Ik heb het voordeel dat ik een hele tijd thuis kon zijn tot mijn tweede zoontje in april nu naar school gaat en nog even erna om even te bekomen van twee en een half drukke jaren. Mijn man is zelfstandig dus ik sta ook heel veel alleen voor de zorg van de kinderen. Dat is een keuze dat we maakten. Moest ik terug aan het werk gaan zou dit zoieso maar parttime zijn want ik wil mijn gezin zoals je zegt rust kunnen bieden en iedereen wat hij nodig heeft. 
Ik sliep vroeger tot mijn 14 jaar bij mijn zus. Wij hebben daar nooit problemen ondervonden. Tegen dan ging mijn oudste zus het huis uit en hadden we elk onze eigen kamer. Mijn zoontjes van 5 en 2 slapen nu ook samen. En wij hebben nochtans kamers genoeg dus ik denk niet dat je daardoor je keuze moet laten beinvloeden. Ik hoop als jullie er toch voor kiezen dat het dan ook echt mag lukken voor je!!! Mijn duimen draaien 

Ontzettend bedankt voor jullie lieve hartverwarmende en eerlijke reacties.
We gaan het ervaren, vind het fijn om te lezen hoe jullie erin staan en ervaren.
Wie weet, er is liefde genoeg dus daar ontbreekt het niet aan! ????

Altijd liefde over voor nog een kleintje he, dat gevoel heb ik ook altijd en spreek het ook altijd zo uit hihi. 
Hou ons op de hoogte he meid! 

DD: jullie ook heel veel geluk en liefde toegewenst!! Xxx

Hey allemaal,
Fijn om dit topic te lezen. Ook hier de afweging om wel of niet voor een derde kindje te gaan. Dit ook al weet ik het eigenlijk stiekem wel. Ik zou het graag nog een keer meemaken allemaal. Mijn jongste kindje is pas 1 jaar geworden. Ik vind het leuk om hier een beetje mee te lezen.

Hoi Peach,
Net zoals je zegt; nog eens allemaal meemaken.  
Je weet idd stiekem voor jezelf het antwoord wel he. Al maak je jezelf soms wijs dat het ook gewoon goed is zoals het is 

Hoi! 

Ik heb 2 kindjes ( 6 en 9) en nu zwanger van de 3e en wij hebben het er echt lang over gehad en vooral veel beren op de weg gezien. 
Uiteindelijk besloten dat het belangrijkste wat een kindje nodig heeft liefde is..en dat was er in overvloed. 

Ja dat klopt hoor, stiekem weet ik het al wel...dat geldt denk ik voor bijna iedereen die hier op dit topic komt kijken. Er weer echt aan gaan beginnen is ook wel weer heel spannend en leuk tegelijk! 

 Hopelijk zijn jullie er snel uit DD.

Bloempje1991 wat een mooie zin van de liefde in overvloed! Ik zie dat je net zwanger bent, gefeliciteerd!

Ik ben mama van 3 kinderen tussen 10 en 5. Ik ben niet meer samen met de papa van hen. Ik heb al bijna 2 jaar een nieuwe relatie. 
Ik heb altijd gezegd dat ik graag 4 kindjes wilde, en dat gevoel wordt alleen maar erger, naarmate ik ouder word. 
Ik ben er 35! 
Mijn vriend had me ook van in het begin gezegd dat hij geen kinderen meer wilde. Maar nu de laatste maanden begint hij er zelf vaker en vaker over. En natuurlijk ga ik dan nog meer eraan denken. 
Ik wil het ook allemaal zo graag nog één keertje mee maken. Er is nog meer dan genoeg liefde voor nog een extra kindje.
En langs de andere kant: wat gaan de kinderen zeggen dat dat kleintje wel altijd bij mij is en zij niet. 
En nu kunnen we weer heel wat andere zaken doen, dan met een baby erbij. 

Hoe komen we er uit? Hoe weten we dat we geen spijt gaan krijgen als we het niet gaan doen. 
Ons hart zegt zoooo hard jaaaa! Wil dat zeggen dat we ervoor moeten gaan? 

MamaE : hier gaan de oudste 2 ook naar hun vader om het weekend. Ze zeggend zelf “ wij kunnen mooi vluchten van de baby en doorslapen” hahaha.