Hallo allemaal,
Ik ben 4,5 week geleden bevallen van ons eerste zoontje. Erg spannend allemaal natuurlijk! Al vrij snel na de geboorte viel me op dat hij nogal zwaar ademde. Volgens het ziekenhuis personeel was dat 'wet lung' door de snelle bevalling en zou dit binnen 48u over moeten gaan.
Gedurende de kraamweek bleef het echter aanhouden. Kraamzorg en verloskundige gaven aan dat er niets geks te horen was. Ook de juffrouw van het consultatiebureau hoorde niets vreemds; pasgeboren kindjes ademen gewoon onregelmatig.
In zijn 3e week ben ik 2 keer naar de huisarts gegaan omdat het me niet lekker zat; ik hoorde hem echt snakken naar adem en het gepiep leek wel erger te worden. Uiteindelijk ben ik doorverwezen naar de kinderarts en daar bleek direct dat hij 'Laryngomalacie' heeft. De diagnose is gesteld op basis van mijn verhaal en wat de arts zag/hoorde. Ik had er zelf nog nooit van gehoord maar het kraakbeen rondom zijn luchtpijp is nog niet volledig ontwikkeld en zijn luchtpijp is slap.
Volgens de kinderarts ligt de piek van dit probleem tussen de 6- en 8 weken. De meeste kinderen schijnen hier vanzelf overheen te groeien voor hun eerste verjaardag. Natuurlijk heb ik al gezocht op google waar ik een paar -zeer verschillende- verhalen kon vinden. Veel ervaringen van ouders kon ik echter niet vinden.
Onze zoon trekt ook behoorlijk in en neusvleugelt ook vaak. Ook hier lijken de artsen zich geen zorgen over te maken. Hij trekt niet blauw weg en verder lijkt hij er geen last van te hebben. Ik vind het echter doodeng.
Iemand hier die ervaring heeft met laryngomalacie? Hoelang voordat je verbetering zag? Tips?
Alvast bedankt!