Hallo allemaal,
Even mijn verhaal kwijt, ik praat er niet echt met iemand over maar ik dacht misschien fijn om even van mij af te schrijven.
Sinds een jaar zijn mijn vriend en ik aan het proberen. De vierde maand raakte ik zwanger, bij 5 wkn miskraam. Twee maanden later opnieuw zwanger, opnieuw mk. Veel angst gehad die zwangerschap; en veel verdriet toen het weer weg was. Nu alweer zeven maanden verder en geen zwangerschap gehad sinds. Mijn vriend is wat ouder en heeft hier met zijn (al ouders-zijnde) vrienden overgesproken. Prima, maar maakt het soms voor mij ook moeilijk omdat je dan toch druk voelt. Mijn vriendinnen zijn nu ook zo goed als allemaal zwanger. Ze weten nu dat we het gaan proberen, heb ook geen zin om ze alles te vertellen van afgelopen jaar.
Over zes weken hebben we een afspraak in het ziekenhuis om een en ander te laten bekijken. Ze hebben na de tweede mk al wel naar mijn baarmoeder en eiserstokken gekeken, daar leek niks aan de hand.
Het is tot zover een vermoeiend, verdrietig en eenzaam proces. Totaal onderschat door ons; zo ontzettend naïef. En dat er allemaal vriendinnen om mij heen zwanger worden (na twee maanden proberen) maakt het ook niet heel makkelijk ..
Nog meer mensen bij wie het niet makkelijk is gegaan, maar die tips hebben om er mentaal sterk in te blijven?