Uit het dagboek van spirit geschreven op 01-02 om 00:17
Het was rond september 2011 een positieve test. Mijn man was op dat moment bij zijn broertje ik had de test op tafel liggen (per ongeluk oops) toen hij binnenkwam. Hij ging zitten en zag die test liggen, wat zijn reactie was? Liz heb je nou alweer een test gedaan? Ik knikte alleen maar want iets zeggen kon ik niet ik was op dat moment nog zo verbaasd en blij. Hij keek me aan en begreep het meteen, hij begon te huilen en samen hebben we op de bank gaan springen. We zijn samen naar de dokter geweest en een echo laten doen. Was ik al gewoon 13 weken zwanger... dat het een tweeling was wisten we op dat moment nog niet... we hebben het snel aan iedereen verteld. Bij de 20 weken echo kwamen we het eindelijk te weten. We kregen een tweeling! Mijn man en zijn broertje en onze beste vriend hebben met zijn 3e een prachtige baby kamer gemaakt. De zwangerschap viel me reuze mee, de baby’s deden het super goed, weinig last van kwaaltjes en iedereen reageerde positief. Toen met 39 weken de bevalling begon was zelfs dat “een appeltje eitje” en waren beide baby’s en de nageboorte er binnen 2,5 uur uit. De gynaecoloog die er bij was heeft ons verteld nog nooit zo een makkelijke tweeling bevalling gezien. Wat waren we trots op onze zoon en dochter: Raaf en Fara. Toen we thuis kwamen heeft de broer van Jeroen (mijn man) het huis versierd. Super lief van hem! Van de eerste 8 dagen met de kraamzorg genoten wij ontzettend! Maar ook daarna ging alles super goed en er is nooit een moment van onzekerheid geweest over of de baby’s het wel goed deden. Ze sliepen beide al vrij snel goed door. De eerste woordjes kwamen eerder te vroeg dan te laat. De stapjes was van Fara wel wat eerder dan Raaf maar beide waren ze nooit “laat” met iets. Toen ze 3 jaar oud waren werd ik weer zwanger, maar die zwangerschap was een hel... zoveel last gehad van kwaaltjes. De (lerend)dokter dacht dat het kindje het syndroom van down zou hebben en de vraag of we het zouden willen houden of abortus wouden plegen. Jeroen en ik waren het er stellig over eens. We houden het kindje. Bij de echo daarna een “echte” dokter gehad die ons (gelukkig!!) vertelde dat alles super goed met hem ging en dat ook hij de testen keek en niks heeft geconstrateerd. Onze baby werd geboren met 42 weken: Een zoon: Cahil. Maar wat was hij een ander soort baby zeg. Urenlang heeft hij lopen huilen. Hij stopte maar gewoon niet. In het ziekenhuis hebben ze hem geopereerd aan zijn stembanden. Wat een opluchting was dat! Cahil was in tegenstelling tot zijn broer en zus best laat in alles (maarja dat was hij bij zijn geboorte ook al ~knipoog~) 2,5 jaar later blijk ik weer zwanger te zijn. Alles ging weer goed met mij en de baby. Nadat de verloskundige opmerkte dat ik wel heel dik werd even een echo gemaakt. Ze zagen een 3e armpje maar geen ander lichaam. Ze vertelden me dat het of een 2ling was of een gehandicapt kindje. Een aantal dagen later was het zover: de bevalling, al snel werd het duidelijk dat het een tweeling was. Ik had nog steeds weeën maar de gynaecoloog zei dat dat de na-weeën waren. Toch kwam daar echt het 3e baby’tje uit. Een drieling?! Dat is wel even schrikken als je 1 babytje had verwacht. Ze moesten nog even in het ziekenhuis blijven om ze te onderzoeken. Toen alles goed bleek te zijn na iets meer dan een weekje mochten we naar huis. Toen ze pas 7 maanden oud waren bleek ik weer zwanger te zijn. Niet helemaal gepland maar zeker niet ongewenst. We zijn naar een groter huisje verhuist omdat ons huis toch echt wat te klein werd voor 7 mensen met maar 3 slaapkamers (wij 1, de drieling 1, de tweeling met cahil 1) we zijn verhuist naar een huis met maar liefst 6 slaapkamers En 3 badkamers. Met ongeveer 22 weken kreeg ik heftige pijn en bloedingen. Even de vk gebeld en met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Weeënremmers gekregen en na een paar dagen mocht ik weer naar huis. Een paar dagen later brak mijn water al. Weer met ernstige spoed naar het ziekenhuis gebracht, daar konden ze rt nog een paar dagen tegenhouden maar met nog geen 23 weken is onze zoon Mees geboren hij was 30 cm lang (of eerder kort) en woog 614 gram . Nu hij 4 weekjes ouder is hij al 36,3 cm en 892 gram. Hij groeit als kool dus! Hij doet het echt super! En past met 1.7 cm erbij al echte “prematuurtjes” kleding. Nog 118 gram erbij en hij zit al op 1 kilo. Als Mees 2 kilo is, goed ademt en zelf kan drinken mag hij naar huis!
En wie is het 8e kindje dan? Mijn man Jeroen heeft 12 jaar geleden samen met zijn ex een dochtertje gekregen. Zijn ex ging in een gesloten moeder dochter huis wonen waardoor Jeroen geen mogelijkheid had contact met haar en hun dochter Lotus op te kunnen zoeken. Zijn ex heeft hem toen Lotus 2 jaar was, via een e-mail laten weten dat hij er te weinig voor hun was en hun dochter pas mocht zien als ze 15 was. Mijn man heeft daar altijd last van gehad en heeft alleen een foto van haar als peuter. Nu heeft hij een klein tijdje terug een E-mail gekregen dat Lotus hem graag zou willen zien, en dat ze (zijn ex) het nu pas begrijpt dat hij er niks aan kon doen en dat ze zich als een idioot heeft gedragen (haar worden), ze stuurde foto’s van Lotus en ze is echt serieus een super knappe jonge puber. ze (lotus en zijn ec) komen zaterdag hier langs! Jeroen is zo onwijs blij! Prachtig om te zien.
XXX Liz
janaija
Ik hoop dat je nog meer mooie kinderen krijgt
Voeg zelf een leuke reactie toe !
De leukste en mooiste blogs over zwangerschap vind je hier.
Log eerst even in
