Maxinestevens

Jootje
Hoi maxine. Hier mijn verhaal. Op het moment dat ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had durfde ik niet blij te zijn. Ik was bang dat het de 12 weken niet ging halen. Na de 12 weken was ik voorzichtig enthousiast. Maar alsnog voor elke echo heel bang.  Elk raar gevoel of lichte pijn gaf me de indruk dat er iets mis was.  Ik heb dit helaas 9 maanden gehad. Eigenlijk pas toen mijn zoon werd geboren. Viel alles van me af.  Helaas werd dat gevoel me weer heel snel ontnomen. Het ging niet goed na zijn geboorte. Hij heeft nog een tijdje in het ziekenhuis moeten liggen. 2 weken in totaal. Zijn ademhaling stopte steeds meerdere malen per dag en hij werd dus volledig onderzocht.ik was bijna de hele dag in het ziekenhuis. Ik gaf wel gewoon borstvoeding omdat hij daar beter op reageerde. Met de fles verslikte hij zich steeds en kreeg dua weer moeite met ademen. Poeh als ik er aan terug denk. Gelukkig kan ik zeggen dat er niks gevonden werd. Maar dat maakte me ook weer bang. Waarom stopt hij dan steeds met ademhalen? Die onzekerheid heeft wel een jaar geduurd. Om het kwartier bij zijn dutjes kijken of hij wel ademde. Snachts heel slecht slapen en continu waken. Uiteindelijk heb ik nu een heerlijk vrolijke kleuter en kan ik zeggen dat ik geen angsten meer heb. Maar dat is een behoorlijk proces geweest.