Wij hebben juist dat als de tv aanstaat dat ons zoontje juist niet eet omdat hij te gefocust is op de tv
Maar daar heb je natuurlijk niks aan.
Tot nu toe is met alles waarvan ik heb gedacht “dit is een probleem” het vanzelf over gegaan. Een vriendin van mij zei nog es “fases fases fases” en dat klopte.
Als wij de tv toevallig aan hebben staan terwijl het eten op tafel komt, gaan vriendlief en ik gewoon eten, en dan komt ons zoontje meestal vanzelf aanrennen, want tegelijkertijd wil die ook niks missen. Dat is ook als we bijvoorbeeld de deur uit willen en zoontjelief heeft geen zin om weg te gaan. Dan zeggen we “wij gaan wel, doeiii” en dan komt ‘ie meestal wel aanrennen. Maar niet altijd hihi. Ik bedoel te zeggen dat als wij ons zoontje willen dwingen ergens toe dat dat juist weerstand op lijkt te wekken, en als we het beetje zo doen van “dan niet” dan komt hij vaak vanzelf. Als we hem naar bed willen brengen en hij wilt niet, kunnen we daar een grote strijd van maken waar hij alleen maar van overstuur raakt, meestal proberen we het dan een half uur later nog es en dan wilt hij wèl. Ja hihi het klinkt nu alsof ons zoontje de dienst uitmaakt en vroeger had ik dat ook gevonden, maar wij hebben gewoon ondervonden dat als we iets willen dwingen dat het alleen maar ruzie wordt. Maar niet met alles hoor, bijvoorbeeld tanden poetsen dat moet gewoon, ook als hij niet wilt, hij moet wel weten dat als we zeggen dat het moet dat het ook echt gaat gebeuren. Maar als hij bijvoorbeeld met koud weer z’n jas niet aan wilt, lopen we gewoon naar buiten, dan vraagt hij binnen een minuut zelf om z’n jas. We gaan gewoon de strijd niet aan, begrijp je? Ik weet hoe het klinkt, maar dat werkt voor ons het beste.
Weet niet of je hier iets aan hebt. Succes ermee in ieder geval.