Partner kan niets goed meer doen - Zwangerschapsforum

Hallo iedereen , 

Even kort mijn situatie schetsen  : 
Mijn vriendin is nu een 4 tal maand zwanger en de eerste 2 maanden ging alles prima . 
Baby doet alles zoals het moet en papa & mama waren super trots .

Na 3 maanden krijgt mijn vriendin plots te maken met een bloeding .. zowel mama en vooral papa in paniek . vanaf hier begint het eigenlijk minder te gaan ... volgens mijn vriendin word ik overbezorgd . Maar geen nood als goede papa in spé beloof ik haar hier aan te werken .

Ondertussen zijn we 3.5 maand verder in de zwangerschap en merk ik dat mijn vriendin me eigenlijk totaal niet meer kan verdragen zowel fysiek ( kussen , knuffelen ) als mentaal ( praten , in haar buurt zijn ) .
Ik besluit haar te vragen of alles nog goed zit tussen ons waarop zij dan weer antwoord ik weet het niet .

In mijn hoofd gaan er allerlei alarm belletjes af want een man denkt als je op die vraag ik weet het niet zegt dat dit eigenlijk hetzelfde is als als nee zeggen . Ik besluit het een dagje te laten bezinken maar merk dat ze intussen haar steeds afzondert van mij . Uit paniek ( en hier ga ik in de fout ) vraag ik : ik maak me zorgen , is er iemand anders dan ? 
Vanaf hier gaat het volledig de mist in ! we zijn nu intussen 4 maand ver en er word de afgelopen 2 weken amper nog gesproken met elkaar .. Er was enkel nog 1 moment dat ik 1 malig een kusje kreeg en zelf dat voelde niet zoals vroeger .

Ondertussen zijn er al hevige woorden gevallen van haar kant uit die ik altijd probeer te plaatsen en vooral niet tegen haar in te gaan .

VB A)  Als het kind geboren is dan blijf ik nog 2 maand bij jou en dan ben ik weg . Al zou ik liever hebben dat het hartje nu al stopt met slaan dan kan ik direct weg .
VB B ) Je doet me niets meer , ik ben een steen geworden voor jou , je kan me niet meer raken 
VB C ) Ik ga bij jou blijven maar enkel voor de familie want ik walg van je , ben vies van je en met je praten maakt me woedend , ik haat je 

Nu heb ik hier al veel gelezen op het forum over hormonen en zwangerschap depressies .. maar vind bovenstaande voorbeelden toch redelijk 'extreem' . Verder merk ik ook dat haar gemoed heel rap wisselt ( zie verschil tussen VBA & VBC ) maar het blijft wel altijd negatief .

Iemand een idee of dit zwangerschap depressie is of is er toch meer aan de hand ? 

Het zou fijn zijn mochten jullie mij verder kunnen helpen .
Want zelf ben ik Moe , Hulpeloos & Gebroken door deze situatie.

Alvast bedankt!

Hey ik denk niet dat het over hormonen ga ik ben nu 7 maanden zwanger en nog nooit zo geweest tegen mijn man ik denk dat er iets in haar hoofd zit en dat ze niet met u wilt over praten ik zou toch eens proberen om rusten met haar te praten en vragen wat ze precies wilt. Wilt ze van u weg je hebt nog al u rechten om het baby te zien ze besef niet hoe familie belangrijk is want ze heeft een kans dat je er voor haar bent en ziet dit niet want soms gaan de mannen weg van hun zwangere vrouw of vriendin. Wilde ze niet bij u blijven waarom zwanger zijn? Ging alles goed ervoor? Ik besef hoe moeilijk het voor u is nu want er zit nu een babytje tussen jullie en dat maakt jullie situatie heel moeilijk maar probeer met haar te spreken eventueel haar verassen met een etentje thuis een lekkere warm bad ( 37° ) hihi. En zeg hoeveel je voor haar betekend en voor de baby ook hopen open ze haar ogen en zie wie er voor haar sta. Bid voor u dat alles goed ga tussen jullie want een baby alleen opvoeden is moeilijk. Succes. 

Blijven gewoon voor familie is ook geen oplossing want je zal je sowieso niet goed bij voelen en het kan dan zijn dat een dag iets gebeurd dat er iemand vreemd ga dit wens ik ook niet ik weet dat ik zei det familie belangrijk is maar blijven gewoon omdat ze een kind van u verwacht en dat ze niet meer gelukkig is is voor mij geen oplossing. Nu eerlijk gezegd ik heb paar jaren geleden ook een moeilijke periode gehad met mijn man was op punt om uit elkaar te gaan maar hij is dan efkes bij zijn ouders weer gaan wonen hadden al 2 kinderen samen maar hadden alle twee gemerkt dat dit geen oplossing was en kon we niet van elkaar nu is dat gelukkig verleden tijd zijn nu 3 jaar getrouwd verwachten  ons 4 de kindje en zijn dolgelukkig ook jammer genoeg in die corona tijd proberen we sterkt te zijn wat ik merkte bij vrienden of familie dat mensen rap uit elkaar gaan voor minste ding en willen ze elkaar niet begrijpen en beseffen ze dan dat het een fout was.