Hoi Angelique,
Ik was het vorig jaar in augustus zo zat. Iedere maand de teleurstelling dat ik ook naar de huisarts ben gegaan en ben doorverwezen. Ik vond het echt enorm spannend. Eerst een intakegesprek over wat ze gaan doen en wat ze gaan onderzoeken. Dat was allemaal goed. Daarna hebben ze een HSG gemaakt. Van te voren was ik daar best een beetje benauwd voor. Ik heb veel gelezen en dacht toen al: tjee wil ik dit allemaal wel. En toen dacht ik: joh verman jezelf en een kind baren is ook niet pijnloos dus zet het maar op zij. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het HSG echt enorm mee vond vallen. Het aanbrengen van het cupje was niet prettig maar niet echt pijnlijk en ook de vloeistof viel me heel erg mee. Wel moest ze een keer handmatig de vloeistof inbrengen omdat de pomp (?) het niet deed... Dat was even een naar gevoel maar dat was ook gelijk weer verdwenen. AL met al viel het mij dus alles mee. Maar lees ook zeker andere verhalen hoor.
Daarna hebben we daar de uitslag van gekregen: geen gekke dingen en geen reden dat het niet zou lukken maar toch wilde ze ons gaan helpen. We zijn op de wachtlijst voor IUI geplaats en ik kreeg een brief dat ik me mocht melden wanneer mijn menstruatie in februari zou vallen.
Je leest wel eens van die verhalen van mensen die op de valreep dan toch nog 'spontaan' zwanger zijn. En eigenlijk vanaf mijn eisprong dacht ik: het zal toch niet zo zijn? En op 3 februaria had ik een positieve test in mijn handen. Inmiddels ruim 9 weken onderweg en kan het nog steeds niet geloven. Ik heb een echo gehad en er 'zat' echt iets.......
Ik wil niet zeggen dat het standaard is maar er zijn gelukkig ook nog uitzonderingen!
In ieder geval heel veel succes!