Ik kan je alleen mijn verhaal vertellen,en je zeggen,als je zelf het idee hebt,'ik moet hier mee verder',dat ook te doen.
Ik ben wel belg,geen idee vanwaar jij bent,maar in België is het blijkbaar makkelijker om doorverwezen te worden.
Mijn man en ik waren met de pil gestopt nov 2016.
De eerste cyclus heb ik geen ovutesten gebruikt,erna wel,een cyclus of 10 aan een stuk.eerste cyclus was 30 dagen,erna daalde het langzaamaan naar gemiddeld 26.soms 24,meestal 26.
Ik merkte dat ik wel een eisprong had,maar wel een korte luteale fase had.
In augustus naar huisarts gestapt,dat ik het vreemd vond dat ik nog niet zwanger was(na 11 cycli).
Zij raadde aan om nog een half jaar verder te proberen.
Ik ben tegen haar advies ingegaan,aangezien we er niet jonger op worden (ben 35) en afspraak bij gyne gemaakt.
Bij gyne leek bij mij op het eerste zicht alles oke.ikzelf heb ook al 2kinderen,dus ik kan in principe zwanger worden.
Ik heb bloed laten nemen,mijn man spermastaal binnenbrengen,en later een tweede keer,want er bleken geen spermacellen te vinden,maw,hij is onvruchtbaar.
Bij mij zijn er in mijn bloed ook kleine dingetjes gevonden,mijn schildklier werkt niet goed,maar in vergelijking met mijn man is dit niets.
Waarmee ik dus niet wil zeggen dat dit bij jullie ook het geval is,maar gewoon,volg je gevoel,is alles oke,nog beter dan!
Maar als ik de raad van mijn huisarts gevolgd had,waren we nog een half jaar bezig geweest,wss vol frustratie,want natuurlijk zwanger worden is,de kans 0,0.
Ik ben 'blij' dat ik naar de gyne geweest ben,zo snel,ook al was de diagnose een schok voor ons.