dag dames,
Lieve jaimy bedankt voor je lieve reactie. Het was bij mij geen bbz. maar het blijf toch pijnlijk.
Lieve am bedankt voor je lieve reactie. Ik wil wel mijn verhaal hier kwijt.
Het begon allemaal op 20feb, die dag had ik mijn eerste echo. Voordat ik werdt geholpen ben ik nog even naar de wc geweest en zag ik heel licht een roze druppel. Echo gemaakt en het was een mooi vruchtje met een goed kloppend hartje. Thuis aangekomen zag ik duidelijk bloedverlies. De verloskundige gebeld die gaf aan dat het door de echo kon komen of door stress en of de periode dat ik ongesteld moest worden. Ik moest het aankijken en als het erger werd bellen. De volgende dag werd het erger weer gebeld en ik mocht gaan voor een echo. Bleek dat alles goed was hartje klopte goed. De gyn vertelde mij dat het vaak voorkwam en dat het niet altijd slecht nieuws is maar wel in de gaten houden en bellen als het erger werd. (Dit gebeurde toen ik 7 weken zwanger was)
Ik bleef echter elke dag bloed verlies hebben totdat het naar begon te ruiken. Naar de dokter geweest die heeft mij door doorverwezen naar gynaecoloog. Die vertelde mij eerst dat het kwam omdat ik elke dag bloed verloor de bacterie in bloed en vagina samen mengde en dat een nare geur gaf. Daarna echo gemaakt hartje klopte goed en mijn kleine was duidelijk gegroeid. Weer blij naar huis. Inmiddels was ik 8 weken zwanger.
Ik bleef nog steeds bloed verliezen tot dat ik met 9 weken heel veel bloed verloor met stolsels. Op dat moment had ik wel zo iets het is nu wel mis. In al die weken dat ik bloed verloor had ik geen buikpijn. Gelijk de verloskundige gebeld die heeft mij doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar aan gekomen echo gemaakt en daar was weer een kloppend hartje te zien en het vruchtje was weer gegroeid. Dood bang want je weet ondanks het feit dat het vruchtje het nog goed maakte en toch mis kan gaan. De arts vertelde mij dat het bloeden komt met de verbinding van bloedvaten tussen de placenta en mij bloedvaten.
Drie dagen daarna inmiddels 10 weken. Is het echt mis gegaan.
Heel veel bloed verlies echt heel veel pijn en heel veel stolsels. Ik moest gelijk naar het ziekenhuis en mij voorbereiden op een miskraam vertelde de verloskundige mij. Met heel veel verdriet en pijn aangekomen echo gemaakt en die kleine was aan het vechten voor zijn leven toch nog een kloppend hartje maar die stopte af en toe met kloppen en begon spontaan weer te kloppen en stopte weer. Ook was die kleine nog aan het bewegen. Ik moch ook meeluisteren hoe het hartje nog voor het laatst klopte en meekijken hoe die nog bewoog. De arts vertelde mij dat het binnen een paar uur het vruchtje het zou opgeven en vanzelf naar buiten zou komen. Ik mocht naar huis om thuis een miskraam te krijgen.
Na twee dagen gebeurde er niks. De verloskundige gebeld die zei ik moest het een kans geven om zelf naar buiten te komen maar ik kon echt niet meer tegen de pijn. Ik mocht naar het ziekenhuis echo gemaakt en voor het eerst gezien dat mijn kleine er niet meer was. Het was nog wel in mijn baarmoeder maar levenloos. Met spoed naar de ok omdat het toch te lang heeft geduurd. Ik heb een curettage gehad. Later vertelde de arts die mij had geholpen dat zij het totale vruchtje uit mijn baarmoeder heeft gehaald en dat het heel veel weefsel was zoveel dat mijn vruchtje is opgestuurd naar de patholoog anatoom en over twee weken krijg ik de uitslag.
Nou dames dit is mijn verhaal een beetje lang maar ik kon het niet anders vertellen.
Ik heb nog wel pijn ik had zelf naweeën pijn. Maar het gaat wel een beetje met pijnstillers.
Ik hoop dat het met jullie ook veel beter gaat.
En lieve AM wij worden mama daar vertrouwen we op!!!!!
Heel veel liefs brenda
.
Reageren
Quote
Wijzigen