Ik ben er nog niet over uit wat ik wil. Denk dat ik wel de mogelijkheid zou willen hebben, maar niet bij voorbaat al platgespoten wil worden. Maar goed, dat zeg ik nu. Ik weet nog niet hoe het straks voelen gaat etc...
Wat ik niet snap is het idee dat vrouwen iets intenser beleven als ze veel pijn ondergaan, zo begrijp ik het soms een beetje. Veel vrouwen nemen bij het minste of geringste een dag vrij of een pil tegen de hoofdpijn, maar bij een bevalling willen sommigen ineens opzoek naar die oerkracht en de prestatiedrang om zonder pijnstilling een kind op de wereld te zetten...
Tuurlijk snap ik het i.c.m. de risico's, maar er zijn zoveel verschillende soorten pijnstilling en wanneer die allemaal zo onveilig waren denk ik niet dat ze toegepast zouden mogen worden bij zoveel barende vrouwen.
Ook het idee dat je minder hecht zou zijn met je kind, of zou falen wanneer je lichaam "het niet op eigen kracht kan doen" kan er bij mij niet in. En dat zoveel vrouwen ooit ook zonder ruggenprik zijn bevallen, is natuurlijk geweldig. Ze hebben dan ook het recht om daar trots op te zijn, maar ik vraag me dan stiekem ook af hoeveel van DIE vrouwen toch een ruggenprik had genomen als de kans daarvoor was.
Ik zie het maar zo: als je erggge hoofdpijn hebt, neem je een pilletje omdat je op den duur blijkbaar op een onverdraagbare grens zit. Dat pilletje neem je niet alvorens de hoofdpijn er is. Een ruggenprik dus ook niet. Maar het is wel mooi dat het kan, als je over je grens heen bent/ het niet meer volhoud.
Ik denk dat ik het dus eerst probeer aan te zien als mijn lichaam dat toelaat =)