Mijn man wil geen tweede kindje meer - Zwangerschapsforum

Mja het staat er beetje raar maar zo is het vast niet bedoeld. Mijn vriend vroeg dat toen ook, van "hoe wil je dat dan doen, financieel en met je andere hobby's en activiteiten?" Meer zo van "wat vind jij"

@anoniem ik had het inderdaad een beetje kort geschreven, maar het is idd zeker niet als een puppie! Ik vind juist dat je er wel echt samen achter moet staan en niet moet proberen de ander over te halen. Als mijn vriend het nog niet had gewild nadat ik al mijn gevoelens zo bij hem had gedropt, had ik me bij zijn gevoel neer moeten leggen. (hoe moeilijk ook)
We werken inderdaad beiden fulltime. Doordat ik in mijn hoofd zo aan het malen was, en boos/verdrietig was dat ik geen tweede zou krijgen als het aan hem lag, liet ik het huishouden ook een beetje links liggen (niet dat het goor was, maar dat ik "mijn taken" liet versloffen). Daardoor moest hij juist eerder meer doen
Nu heb ik de power weer gevonden en ruim ik juist extra dingen op om ruimte te maken voor ons tweede kindje, mocht ik zwanger raken.

Hihihihi dat herken ik, ik probeer 'de perfecte huisvrouw' te zijn door alles netjes te houden, lekker te koken en liefdevol te zijn, dingen halen die hij lekker vindt, met de stille hoop dat goed gedrag beloond wordt hahahaha ik blijf nog even bij het puppy vergelijk (a)

Hoi ik heb hetzelfde heb 1 zoon van 15 en inmiddels ben ik over de 40, ik wilde het wel heel graag mijn man niet en nog steeds niet. Ik vind het zwaar want het verdriet en gevoel gaat niet weg. Ben ontzettend dankbaar met mijn zoon en mijn leven en daar erg gelukkig mee maar het verdriet blijft. Geen idee of dit ooit zal verdwijnen

Zover ik het heb kunnen lezen zijn er gesprekken geweest met haar partner. Kan hij specifiek zijn waarom niet? Misschien qua financieen, of een ander reden. Je kan iemand niet afdwingen. Dan sta je ook op een punt hoe verder te gaan in een relatie. Accepteer je nee of beindig je relatie? Hoe groot is je kinderwens? Weeg alles af en of het allemaal waard is om die druk op je partner te leggen. (Wel met uitleg dan waarom nee.)

Wat ik nog even wou zeggen. Ik heb meerdere broers. En die zijn zo gefocus op hun partner dat hun familie niet meer bestaat dus ik heb niks aan mijn broers gehad.
In hun geval...naar hun familie toe zeer egocentrisch 

Getuigenis over hoe ik mijn man terugkwam. Mijn wereld en mijn leven is terug !!! Na een jaar van gebroken relatie, liet mijn man me om reden weten. Ik voelde me alsof mijn leven op het punt was om te stoppen, ik had bijna zelfmoord gepleegd. Ik was heel erg emotioneel beneden. (Dankzij een spellaster genaamd Dr IREDIA), die ik online ontmoette. Op een gelukkige dag, toen ik door het internet was, kwam ik op de hoogte van getuigenissen over deze speeltoestand. Sommigen hebben getuigen dat hij hun ex-liefhebber terug bracht, sommigen hebben getuigen dat hij baarmoeder herstel, kanker, Hiv en andere ziekte genezen, sommigen hebben getuigen dat hij een spelling kan opheffen om te stoppen met echtscheiding enzovoort. Ik kom ook over een bepaald getuigenis, het ging over een vrouw die CINDY heette, ze beweerde dat hij in minder dan twee dagen haar ex-liefhebber had teruggebracht en aan het einde van haar getuigenis droeg ze het IREDIA-e-mailadres. Na het lezen van al deze, besloot ik het eens te proberen. Ik heb contact opgenomen met hem via email drirediaherbalhome@gmail.com en verklaarde mijn probleem aan hem, hij zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken, dat in 48 uur mijn man naar me terugkwam. Tot mijn verbazing kwam mijn man naar mijn huis en vroeg me om hem te vergeven. We hebben onze problemen opgelost en we zijn zelfs gelukkiger dan voorheen ...
Dr IREDIA is echt een begaafde man en ik zal niet stoppen met het publiceren van hem omdat hij een geweldige man is. Als u een probleem hebt en u zoekt een echte en echte spellaster om al uw problemen voor u op te lossen. Hij is legitiem. Neem contact op met hem op zijn email, DRIREDIAHERBALHOME@GMAIL.COM

Hoe nou afgelopen dan?Hier zelfde probleem..manlief wil echt geen tweede ook omdat ie al een dochter heeft uit eerder relatie en vind zich zelf te oud enzo.  Ook om me heen iedereen zwanger van een tweede zou er ook zo graag een tweede bij willen.  Zie dat het voor me zoontje misschien ook echt erg goed is..maar ja..man wil niet...en ik ben verdrietig. Hopelijk met iemand verder er mee te kunnen praten

@Beau hoe is het allemaal afgelopen?

Ik zie veel nuttige reacties waar ik volledig achter sta.
Wil jij zelf nu nog wel een tweede met hem na zovaak een duidelijk pijnlijk antwoord te hebben gekregen? En niet alleen dat, wat als hij nou nu wel ja zegt, wil je dat je kindje wel aan doen? Ongeliefd door zijn vader.
Ik ben het helemaal met je eens over de leugens en wispelturigheid. Het is een jojo. Vreselijk voor jou!!
Eigenlijk heb je twee opties die voor de handliggend zijn;
1. Of je accepteert dat hij het niet meer wilt en je kiest voor hem en je legt het naast je neer. Ook nooit meer over beginnen want je kiest dan ook voor deze weg.
2. Of je gaat bij hem weg en gaat je geluk elders zoeken. Iemand vinden die dezelfde dromen heeft als jij.
Hoe dan ook, ze zijn niet makkelijk. Alleen hij heeft nu al zoveel kapot gemaakt. Als hij nou bijtrok en zegt van jeetje ik had het er gewoon echt benauwd van en sorry.. dan is het te overzien maar hij zegt zonder pardon gewoon nee en ik heb geen reden. Leef er maar mee.
Hij denkt niet echt aan jou... wel of geen kinderen, ik vind dat sowieso niet echt sympathiek naar je vrouw/vriendin toe zeg...
Maar ben heel benieuwd hoe alles tot nu toe voor iedereen is afgelopen? Ik ging het net gelijk even checken bij die van mij. "Twee? Misschien wel drie!". Aha.. maar ja die mannen zijn net zo veranderlijk als het weer, dat blijkt maar weer!

Ik wil ook zooooo graag een tweede kindje, maar ook mijn vriend zegt nee. Ik heb zo'n sterk verlangen om weer zwanger te worden en een broertje of zusje voor ons dochtertje te maken.. Het idee dat als wij er niet meer zijn, zij alleen is doet me heel groot verdriet. Ik heb zelf nog 2 broers. En mijn vriend heeft ook 2 broers. Hij heeft wel nog een dochter van 13 uit vorig relatie maar die zien we bijna nooit meer. Mijn vriend zegt, wees blij wat je nu hebt. Dat ben ik ook maar zou het vreselijk vinden als me dochtertje alleen blijft. Als ik ook ouders zie met 1 kind vind ik dat ook zielig. Kijk als ik nooit meer zwanger zou kunnen worden dan heb ik daar ook vrede mee, maar dan heb ik het wel geprobeerd. 
Ik voel me egoïstisch, waarom kan ik het gevoel niet wegschrijven en doorgaan met me leven. Het gevoel is zo sterk en zo een wens dat ik hoop hou. Me dochtertje is nu 2 en ik ben nu 37. Hoop dat dit jaar mijn wens in vervulling gaat en me vriend veranderd van gedachten. Hoop het...

hallo allemaal,

Ik denk dat dit een oud topic is maar wil toch nog advies.

Mijn man wilt ook geen tweede meer. Eerste is hem erg tegengevallen, het eerste jaar vond hij heel zwaar. Dit merkte ik ook aan hem, want hij heeft het eigenlijk voor het grootste gedeelte aan mij over gelaten. Nog steeds draai ik grotendeels de boel thuis. Ik weet dat ik het zelf makkelijk aan zou kunnen om een tweede ook op deze manier te doen. Maar mijn man wilt echt niet meer. Hij is sowieso vaak neerslachtig en daarom leven we vaak volgens zijn wensen. Het lijkt mij echt geweldig om er nog 1 te krijgen als het lukt. Maar denk dat dit ook mijn relatie gaat kosten. 
Ik hou heel veen van mijn man maar hij ervaart dingen veel zwaarder dan ik. Dus ik weet ook dat hij een tweede niet aan zou kunnen. Alleen laatste tijd heb ik erg het gevoel dat alles om hem draait.
Mijn man is ook vaak depressief en heeft toen mijn zoontje ongeveer acht maanden was een burn-out gehad. Daarom is het misschien ook egoistisch om er nog 1 te willen. Hij werkt vijf dagen en ik 3. Ik heb al aangeboden om meer te gaan werken en hij minder, omdat hij ook veel werkstress heeft. Maar hij wilt nooit echt naar mijn oplossingen luisteren.
Groetjes tess

Hoi ik heb een Zoontje van bijna 20 maanden, en ook altijd al gezegd dat ik er 2 wil. Mijn vriend is enigs kind en geeft er niet om maar ik wil gewoon niet dat mijn zoontje alleen blijft aangezien de familie ook een beetje gaat uitsterven en ik wil alles gewoon heeel graag nog een keer mee maken. Een tijd terug zei die dat ie het wel wilde maar nu even niet (zoonlief had een draken periode dus snap dat wel) gister gingen wel plotseling uit eten en hadden het over dat ik (omdat het met de zaak niet goed gaat) een eigen rijschool wil starten maar dat pas doe als waar ik nu werk klapt (dat zit er aan te komen omdat mijn baas een lul is en niet goed kan investeren) ik zei toen dat we dan de tweede beter nog wel in de tijd kunnen doen dat ik nog hier werk, heb een vast contract en dan heb je veel minder ellende dan dat je net voor jezelf begonnen bent dat gaat gewoon niet! Maar het enige antwoord was; BEN JE GEK GEWORDEN DAT GAAT ECHT NIET GEBEUREN IK WIL DAT NIET MEER!!!  Pff hoe ga je daar mee om ? Ik merk ook dat ik gelijk afstandelijker ben..

Mijn man liet me voor een andere dame, nadat we getrouwd waren, ik kon ik doen alles met mijn man komt terug naar mij, maar hij zegt dat hij houdt niet van mij, dus heb ik besloten, een caster liefde contact heeft me geholpen te bezweren , die bracht terug mijn ex-geliefden, als u met uw ex wilt-vriendje terug (greatmutaba@ yahoo.com)

Marlies
Dat vind ik eigenlijk best een goede oplossing ik wil een kind dus ik stop met de pil en als jij geen kindje wil is dat aan hem om dat te voorkomen zou dat wel op een hele subtiele manier dat brengen want denk dat er wel genoeg mannen zij  die hier best boos om kunnen worden maar ik zelf vind dat echt wel een oplossing 
Hihi

Ik herken het verhaal, helaas. We hebben een dochtertje van bijna 2,5 jaar. Ze was heel erg gewenst, ook al was de moment van wanneer moeilijk bij mijn man, steeds krabbelde hij terug, uiteindelijk toch niet meer terug gekrabbeld (ik heb het in zijn handen gelegd om geen moeilijkheden te creëren) en zeer gelukkig dat ons meisje op komst was. Hij was erg bezorgd en zorgend tot op het moment dat ze geboren werd, toen trok hij zich terug en deed niks met haar of voor haar ook niet als ik hem probeerde te helpen, nee hij nam steeds meer afstand. Nu nog steeds terwijl ze heel zelfstandig is al, haast geen aandacht voor haar en ze hebben ook bijna geen band met elkaar.
Tot voor kort zei hij “ik wil nog tweede kind”, snapte niet goed waarom maar oké we zouden wel zien. Beide zijn we enig kind en wilden beide graag twee kindjes. Een half jaar geleden kwam het ter spraken, hij wou absoluut geen tweede meer zijn leven was goed en een tweede zou geen verrijking zijn. Hoewel hij wist hoe groot mijn wens was, gewoon zo werd het gezegd en voila doe het er maar mee. Er wordt niet meer over gesproken zo zal het zijn.
En het deed pijn, natuurlijk daar sta je dan alleen met een wens voor een tweede, maar goed ik heb een pracht van een dochter, dus waar zeur ik over. Doorslikken en onderstoppen die wens en hup door samen met mijn kleine meid.
Tot een twee tal maanden geleden, het woord baby kwam ter sprake door een geboorte in de buurt. Plots zegt hij, mss wil ik toch nog een tweede. Wist niet dat ik hoorde moest ik blij zijn of huilen omdat het terug boven kwam? Heb er op gewezen dat hij heel zeker moest zijn voor hij verder ging met dit gesprek! Enkele dagen later kwam hij af, heel zeker dat hij een tweede wou, hij was er klaar voor. Twee weken lang heeft hij mij in de waan gelaten tot ik er tijdens een gesprek met hem achter kwam dat hij eigenlijk niet echt wil, het moet nog steeds niet, een tweede is geen verrijking,... en hij wou dat ik niks van hem zou verwachten van hulp met tweede kind of dergelijke. Nu van die hulp wist ik wel, maar het deed pijn om weer zo gekwetst te worden, de eerste keer deed het pijn maar oké slik en je gaat door. Maar hij wist dat het pijn had gedaan en dan die wonde opnieuw open halen en terug afhaken dat hakt erin,...
Sindsdien wordt er hier niet meer gepraat over baby’s, kleintjes of iets wat met de babywereld te maken heeft, hij wil dat niet en ik wil niet nog eens zo gekwetst worden. Hij wil geen tweede dus gebeurt het ook niet, zo zal het zijn! Voor mijn kleine meid vind ik het ook wel jammer nooit een broer of zus! Maar ze zal hare draai ook wel vinden, het is zo een zonnetje in huis dus dat komt wel goed! Het ergste vind ik nog dat kwetsen tot twee maal toen en er gewoon niet over kunnen praten! 

Vooraf bespreken biedt geen garantie. Dat hebben wij ook gedaan, ik dacht op 1 lijn te zitten met mijn partner, ook al was mijn kinderwens wel sterker dan de zijn. Nu onze dochter 2,5 is heeft hij duidelijk gemaakt dat hij geen tweede wil. Waar ik eerst nog de hoop had dat hij bij zou draaien weet ik nu dat wij samen geen tweede kindje gaan krijgen. Het maakt me verdrietig en boos. Gevoel van onmacht herken ik. De keuze wordt voor mij gemaakt. Het is niet mijn bedoeling mijn gezin op te breken om mijn wens in vervulling te kunnen laten gaan. Zoiets als kiezen tussen twee kwaden. Ik heb mijn partner duidelijk gemaakt dat als hij deze keuze maakt en onze relatie wil behouden, hij er ook voor mij heeft te zijn en mijn verdriet en boosheid ruimte heeft te geven. Dan hebben we ook dat samen te dragen. Een avond hard gehuild en mijn boosheid er laten zijn. Spannend, maar het niet delen voelde als een nog grotere tijdbom onder onze relatie. Ik kan me er nog niet bij neer leggen, missschien komt dat nog, misschien ook niet. Hij verwijt me dat hij en onze dochter niet genoeg voor mij zijn. Moeilijk uitleggen dat ik ondanks het feit dat ik heel blij met ze ben ook de tijd voel wegtikken.... ik wil niet terugkijken over een aantal jaar en het gevoel hebben had ik maar. Waarschijnlijk kun je alleen berusten in het hier en nu, aangezien je toch niet weet hoe je je er in de toekomst bij zal voelen. Alleen wil ik me er nog niet bij neerleggen. Er blijft nog een sprankje hoop, tegen beter weten in.....

Noor; hoe gaat de sex dan nu? Wat gebruik je voor anticonceptie? Ik zou echt geen pil slikken of andere chemische middelen. Laat hem maar lekker condooms omdoen en dan mag hij sex!

Herken je verhaal volledig.
Voel me ook zo bedrogen door mijn partner.
Hebben een zoontje van 5 jaar en zit nog steeds te hunkeren naar een 2 e kind. Heb er echt serieus hartlpijn van… Lig letterlijk al 4 jaar  te zagen maar krijg ook geen.
Toen ik mijn partner leerde kennen heb ik altijd van een groot gezin gesproken, zelfs toen ik in verwachting was en de geboortelijstvan ons zoontje legde. Heb ik speciaal alles in een munt kleur gekocht voor als we ooit een 2e zouden krijgen dat deze kleur zowel voor jongen als voor een meisje ging. 
Mijn partner heeft nooit iets moeten doen voor ons kindje… heb anderhalf jaar borstvoeding gegeven al zijn pampers gedaan, hij heeft nooit 1 keer moeten opstaan. Nu zelfs doet hij nog altijd waar hij zin in heeft. En neem ik al de zorgen op mij en vind het ook helemaal  niet erg omdat te doen. Maar hij zegt nu ook gewoon 1 kindje maar. En de reden die ik krijg is dat hij met een 2 e kind ongelukkig is.
Terwijl er altijd sprake geweest is van een2 e en nu ontkent hij al deze signalen,… 
Ook als ik er over begin, lacht hij het letterlijk weg en dat doet mij nog het meeste pijn van allemaal… hij heeft totaal geen begrip over hoe ik mij voel en dat het mij echt raakt… 
soms denk ik ik geef mij relatie op, maar dan moet ik mijn enigste kind dat ik heb delen dus dat is voor mij helemaal geen optie..,, iedereen rond mij is zwanger van hun tweede of derde kind en ik blijf maar op mijn honger zitten… het raakt mij zo hard… en vind het zo erg voor ons zoontje dat ik hem geen broer of zus kan gunnne… 
Veel moed…