Hoi,
Ik herken me enorm in al jullie verhalen en in vind het enorm dapper dat jullie hier je verhalen delen. Heel kwetsbaar, maar ook heel erg moedig!!!
Ik ben net 38 jaar geworden en helaas is mijn AMH worden aan de lage kant. Ik er inmiddels zelf ook een enorm traject opzetten, we zijn bijna 10 jaar onderweg en uit alle behandelingen is geen zwangerschap uit voortgekomen. Ik ben nu bezig met mijn laatste IVF poging en heb enorme tegenstrijdige emoties. Aan de ene kant denk ik; kan ik er niet beter mee stoppen, om mezelf een hoop teleurstelling en verdriet te besparen. Ik vind het belangrijk om mijn grenzen niet steeds te gaan verleggen. Maar aan de andere kant denk ik: ik moet alles eruit halen wat erin zit, anders ben ik bang dat ik er later toch spijt van ga krijgen.
Als je een lage eicelvoorraad hebt, dan wordt het helaas lastig om in aanmerking te komen voor IVF, maar niet onmogelijk. Voor een punctie hebben ze eicellen nodig, die ze kunnen aanprikken, om later te kunnen terugplaatsen. Maar ook al heb je 1 bevruchte eicel, dan heb je een terugplaatsing en kans op een eventuele zwangerschap.
Ergens is er nog een klein beetje hoop op een natuurlijke zwangerschap.... Ik zit er zelf aan te denken om mijn levensstijl nog meer aan te passen, nog gezonder gaan leven en aanvullen voedingssupplementen? Daar heb ik ook hele goede reacties over gelezen. ...