Na 8 maanden nog steeds niet zwanger - Zwanger worden forum

@Oli,

Ow ik herken je verhaal absoluut..
zelf nu in de 7de maand bezig om zwanger te raken na mijn ma(mk).

We zouden anders nu een baby in de handen hebben gehad.
Ik herken ook dat vooral de wachtbank is het killerbankje die vind ik lastig..
verder leef ik mijn leven en geniet ik van wat we hebben..

Vandaag is mijn jongste 2 jaar en daar mogen we heel dankbaar om zijn..
stiekum hoop ik echt dat het deze maand raak mag zijn maar ja dat hoop ik ook iedere maand..


Succes Oli ik hoop ook dat jij snel zwanger zal zijn..

Oli,

Ik herken je verhaal echt. Zelf heb ik er 7 maanden over gedaan (9 rondes) om zwanger te worden. Zelf zat ik er bij de laatste ronde aan te denken dat ik wel een keertje naar de huisarts zou willen om te checken of er iets mis is. 
En na 9 rondes was het raak. Nu denk ik, jeetje 7 maanden waar heb je het over? Maar toen voelde het als een eeuwigheid en snapte ik niet waarom ik niet zwanger werd. Uiteindelijk bleek het wel dat ik een hele late eisprong had en ik die pas bij de laatste twee keer heb mee gekregen dankzij ovulatie testen dus hou hoop!! Die dingen zijn echt super handig. Neem ze van de action, daar zijn ze ook nog eens super goedkoop en kan je ze dus elke maand volop gebruiken!

Het rare is dat ik nu ik zwanger ben, de zenuwen, de druk, de onrust er nog steeds is. Ook ik durf nog niet naar dingen te kijken omdat ik bang ben dat ik alsnog een miskraam zou hebben. En weet je hoe lang het duurt!!! Dacht je dat een wachtbankje killing was, weet je hoe die eerste paar weken zijn?! Tergend langzaam gaat het voorbij joh! Ohhhh nu lijkt er al een eeuwigheid voorbij te zijn en ik ben nu nog maar 10 weken. Ik moet er nog 30!!!!! (hopelijk he)

Kleine tip om je sociale dingetje toch wat leuker te maken: Gewoon drinken!! Lekker je alcohol blijven drinken!! In de eerste periode hebben de babies niks te doen met jouw bloed etc. Dan is de embryo namelijk nog aan het "landen" en gaan de "tentakels" op zoek naar jouw bloedvaten in je baarmoeder. Maar daar gaat zeker een 2 weken overheen. Ik bedoel daar niet mee te zeggen dat je ontzettend aan de zuip moet gaan, maar je kan gewoon je borreltje nemen hoor!! Ben je ook gelijk van het gemekker van vriendinnen af;-)

Ik hoop dat je snel zwanger raakt. Hou de moed er in, blijf lekker hier op het forum schrijven (en van je af schrijven) en het komt wel! Iedereen is straks gezegend met een klein hummeltje, misschien met een beetje hulp hier en daar. 
Succes verder met zwanger worden. 

Groetjes
louise

Hier ook al 8 maanden/7rondes bezig. En herken je gevoel. Elke maand die spanning vind ik vreselijk, al geprobeerd minder mee bezig te zijn en gezonder te leven. Met ovulatietesten en zonder geprobeerd. Helaas ook onregelmatige cyclus gehad, gelukkig lijkt die zich te stabilseren. Hier in de omgeving ook bijna iedereen in een poep en een scheet zwanger. En al jaren rammelende eierstokken hebben helpt ook niet mee. Man lief heeft last van mijn vele bezig zijn met zwanger worden, dus probeer hem er niet mee lastig te vallen. (Doe het toch) 
En natuurlijk zijn er stellen al jaren bezig, dus dan denk ik maar weer wat zijn 8maanden. (Niet dat die gedachte helpt, zij zullen deze fase vast ook gehad hebben, denk ik)

Bedankt voor de lieve reacties. 

Mijn echtgenoot heeft intussen zijn zwemmers laten onderzoeken. Morgen mag ik bellen voor het resultaat.

MavanMi; ik hoop dat ik nooit te maken krijg met een miskraam, want ik kan me voorstellen dat dat vreselijk is!
Hoe ver was je al?

louise: Ja, die ovulatietesten zijn een goeie uitvinding, maar toch ook al 3x zonder resultaat. Eén keer had ik volgens mij een mislukte innesteling, want ik had 9d zeer pijnlijke borsten en toen mijn maandstonden er door kwamen waren die zeer heftig (details bespaar ik je, maar zoiets had ik nog nooit gezien!).
Ik begrijp je angst voor een miskraam. Intussen nog 1 week en het ergste is voorbij. Ik duim alvast mee dat alles super gaat.

Wat betreft dat drinken: Alcohol kan de vruchtbaarheid bij de vrouw ook beïnvloeden. Bovendien heb je meer kans op een miskraam als je drinkt in de periode rond je eisprong. Ik blijf het dus tot een minimum beperken :-).

Lorrain: Ik denk inderdaad dat bij de meeste koppels de twijfel begint toe te slaan na 'zoveel' maanden. Ik ben dan ook nog eens een perfectionist en planner. En dit is nu iets waar ik geen controle over heb en dat ik niet kan plannen. :-(

@Oli,

Ik was 9 weken en 2 dagen dat het is overleden ik kwam er achter op 10 weken en 3 dagen.. dat wens ik echt zelf ook niemand toe...

Wat erg :-(! Hopelijk mag je snel goed nieuws verwachten!

Veel liefs!

@Oli,

Dank je wel we zijn druk bezig hihihi   we zitten in de nod december te kletsen misschien vind je het leuk om daar ook mee te kletsen

Hoi dames,
Ik begrijp je/jullie gevoel heel goed. Toch vanuit mij wel het advies.... hou hoop, en probeer rustig te blijven. En doe gewoon wat je normaal ook doet, hoe lastig ook. Maar probeer er niet teveel mee bezig te zijn. Het helpt echt! Ik rookte ook in de weekenden mijn sigaretjes, en dronk mijn borreltje. Het ging mij een stap te ver om daar helemaal mee te stoppen....Nu uiteraard wel gestopt.

De onzekerheid is balen en soms heel frustrerend.... maar de kans is groot dat het opeens raak is, juist als je het niet verwacht.
Wij hebben er hier 14 maanden over gedaan, en uiteindelijk was het opeens zo ver, echt opeens. Manlief was in maand 10 onderzocht, dat was allemaal goed.

Je hoort altijd alleen de verhalen van mensen die binnen no time zwanger waren.... mensen die er gewoon een half jaar, tot anderhalf jaar over doen, hoor je niet. Klinkt cliche, maar is wel zo

Heel veel succes, en hoop dat het snel raak is!

Hallo, Ik heb al zolang ik mijn maandstonden heb een onregelmatige cyclus.. Ben nu ook 7 maanden aant proberen zwanger te worden, maar nog altijd niks.. In April zijn we ongeveer 1 jaar aant proberen. En dan wilt de gyn ons helpen. Hoop dat het in die tussen tijd ( binnen 4 maanden) vanzelf lukt.
Ik hoop ook voor jou dat het snel lukt.
Veel geluk!

Hoi,

ik snap je gevoel helemaal. Wij zijn nu in de 7e ronde voor een eerste kindje. De eerste 3 maanden waren we relaxed, de maanden daarna werd ik ongeduldig en ging ik telkens letten op de timing etc. Wat ik tegelijkertijd niet wilde eigenlijk omdat ik altijd het idee heb dat het sneller zou gaan als je er niet aan denkt, er geen druk op 'legt'. Alleen hoe laat je dat los, hoe doen jullie dat?

Nu heb ik zo'n app geïnstalleerd om je cyclus bij te houden nadat ik dat op internet heb gelezen. Daar wordt het natuurlijk niet 'spontaner' van maar ik las toch wel goede reacties op internet erover..

Hoi hoi 
Ik snap hoe je je voelt! Mijn man en ik zijn nu ook 8 maanden bezig om zwanger te worden en het lukt niet. Vanwege onze verleden hebben we nu besloten om naar de huisarts te stappen. Zelf wouden we eerst nog wachten maar na veel het er over hebben gehad met onze omgeving  toch maar besloten de gok te wagen.
Zijn huisarts melde dat we het nog even moesten proberen en dan terug te komen. Zij was dan niet op de hoogte van mijn medisch verleden. In het kort uitgelegd en toen was het van Oké we sturen jullie door. We moesten dan naar mijn huisarts maar die is zo druk dat ik ben overgestapt naar de huisarts van mijn man. Na de inschrijving en dossier te hebben ingeleverd ging zij een verwijzing sturen. Nu is het voor ons wachten op een brief van het ziekenhuis!
We hopen  nog steeds dat het  niet hoeft.

Ik wens je heel veel succes en hoop snel dat het raak is

Ik las je verhaal en het greep me heel erg aan, want ik weet hoe je je voelt. Het onbegrip en vooral ook onwetendheid van Veel mensen maken dit proces des te zwaarder. Het is helaas voor veel mensen nog steeds heel vanzelfsprekend dat je stopt met een pil en *plop* zwanger bent. Bij 1 van mijn vriendinnen is dit 2 keer ook letterlijk het geval geweest. Heel veel mensen weten ook helemaal niet dat ze hun levenstijl moeten aanpassen en er heel bewust mee bezig moeten zijn.
Mijn man en ik zijn nu al 2 jaar bezig zonder succes. Wij hebben ons een jaar geleden laten testen in het ziekenhuis en we hebben beide helaas problemen met onze vruchtbaarheid. We zijn gestart met iui en hopen dat het nu eindelijk gaat lukken. 
Mijn advies wat ik zou willen geven, wat mij heel erg helpt, is dat het misschien handig is je energie te putten uit verhalen van mensen die in hetzelfde pakket zitten als waar jij inzit. Dus vooral blijven praten met lotgenoten op forums ed.

En misschien zou je toch een test in het ziekenhuis kunnen overwegen om te kijken of er niks mis is. Sowieso geeft het ergens rust als je in elk geval weet wat er aan de hand is. Het haalt die onrust van "waarom lukt het nou niet" weg en je kan je dan gaan storten op " het lukt ons niet omdat, maar gaan dit traject in om het toch een kans te geven"

Hoe moeilijk het proces ook is, geef het niet op! Praat erover met je man en dierbare en wees open en eerlijk. Leg ook uit wat het met je doet als mensen in Je omgeving opmerkingen maken wat bij jou een ongemakkelijk of verdrietig gevoel geven. Niemand begrijpt dit vreselijke gevoel totdat je er zelf in zit. 

Ik wens jou en je man heel veel sterkte in dit lange en slopende traject! En ik hoop echt dat het je zal gaan lukken om een kindje te krijgen. 

Gr. Bianca!

Hey Oli, 
Wat een jammer verhaal dat je schrijft. Ik herken het jammer genoeg zelf ook. Ondertussen ook al 8maand bezig. En heb erg lange cyclussen, altijd stipt 47 dagen. Vraag me af of ik wel echt een eisprong heb. En twijfel erg of ik nog eens naar de gynaecoloog zou gaan. Vorige keer vertelde ze me wel dat alles inorde was. Maarja. 
Zoals iedereen zegt mag je er niet teveel mee bezig zijn maar ik denk dat niemand dat kan. Ik geef het aan aan de buitenwereld van we zien wel als het komt, er zijn gelukkig ook erg weinig mensen die er van weten en de vragen blijven dan ook uit. Wij leven ook gezond. Mn vriend rookt wel.  Ik snap heek goed je verdriet. Ik ween wel niet maar denk ook gaat het ooit lukken? Zal ik echt ooit mama worden?  
Afwachten nu. Heb donderdag mijn eisprong gehad en ben al 2 dagen vooral savonds datk duizelig ben en zeer veel steken in mn onderbuik. Ik durf niet te hopen maar stiekem doe ik het tg een klein beetje.
Hopelijk is het rap raak, ook voor jullie. 
Grtjs Anke

oli, ik herken me bijna helemaal in jouw verhaal. 
Bij mij zijn enkel een paar mensen op de hoogte van onze kinderwens, zij werden alle twee binnen de zes maanden zwanger. Leuk voor hen natuurlijk, maar ik wil hetzelfde. 
Ik drink enkel nog alcohol tijdens mijn menstruatie, wel meer dan 1 glas maar zeker geen binge-drinking. Mijn vriend drinkt ook amper en rookt niet. 
Wij zijn werken sinds het begin met ovulatietesten. Dit brengt wel wat stress met zich mee, zeker omdat wij soms gewoon geen tijd hebben om het op de “juiste” dag te doen wegens werk en sport en ...
Ik heb mijn hormonen ook al laten testen en die zijn ook in orde. De dokter wil nog geen sperma-onderzoek laten doen omdat dit volgens haar veel te vroeg is.
Ik vind het rustgevend om te lezen dat er nog vrouwen zich zoals mij voelen. 

Hopelijk voor iedereen snel een positieve test. 

Hey Olli
Hier ook inmiddels in ronde 8.
Ik ben 30j en heb wel al 2 wondertjes maar de wens voor nr 3 is heel groot.
bij mn vorige kids duurde het 7maand en 6 maand nu inmiddels maand 8 ... Dan vraag ik me af jeetje, gaat het ons wel nog lukken? Natuurlijk is 8maand nog niet zo lang maar als je er moet doorlopen lijkt die 8maand een eeuwigheid. 
Ik heb ook een vriendin die 2maand geleden gestopt was met de pil en gelijk in de eerste maand zwanger is  

Die wachtweken zijn de hel voor me. Zeker die laatste 4 dagen. Hopelijk moet het allemaal niet te lang meer duren voor ons

Hallo Oli

Ook ik herken mezelf in wat je schrijft. Wij zitten momenteel in ronde 7.
Momenteel worden heel wat vrienden en kennissen rondom mij meteen zwanger. 
Ook weegt het enorm op mijn relatie met mijn man. Hij is namelijk niet zo'n prater en kan zaken sneller relativeren.
Ik heb een afspraak bij de gyneacoloog eind deze maand en hoop zo van mijn onzekerheid af te komen.
Ik hoop dat het voor jullie snel raak is en dat je zo van je onzekerheid af komt maar je bent zeker niet alleen!

Ik snap het gevoel maar al te goed! Wij zijn ondertussen al 17 maand bezig... ik blijf hopen en dromen maar het is wel moeilijker en moeilijker aan het worden! Gynaecoloog had ons gezegd in maart terug te komen indien nog geen zwangerschap maar dat trek ik niet,21/1 een afspraak.. Ik begin me vaker te ergeren en kwaad te maken in mensen die vragen “nog geen kindjes?” Grrr mijn haar komt er van omhoog! Nu dit forum gevonden en doet me goed om te lezen dat ik niet alleen ben met dit probleem en gevoel.. 

Poeh wachten duurt echt lang hè...wanneer zal het dan eindelijk raak zijn? Wij zijn nu in ronde 18, 4 maanden geleden wel bij gyn geweest maar er was niks mis, probeerde u het nog maar even 6 maanden. De onzekerheid en de druk nemen bij iedere teleurstelling hoger op. Ik weet ook niet of ik dit nog 3 rondes vol houd, misschien gaan we wel eerder terug. Wat zouden jullie doen?

Wat doet het deugd om te lezen dat er nog vrouwen zijn die denken zoals ik ! Ik heb ook de fout gemaakt om te zeggen dat we aan ons eerste kindje gingen beginnen. Ik weet dat ik eigelijk nog niet mag klagen want we zijn nog maar 3 maanden bezig, maar de zin ‘het komt wel’ en ‘probeer er niet te veel mee bezig te zijn’ ben ik al kotsbeu gehoord... Makkelijk praten voor vrouwen die er niet mee bezig zijn en direct zwanger waren ! Bij mij is het vooral omdat ik ‘al’ 31 ben en graag een kindje wil, dat het zo belangrijk is voor mij. Ik dacht echt aan mijn symptomen dat het deze maand raak zou zijn, maar helaas heb ik gisteren mijn maandstonden gekregen. Mijn cyclus loopt wel mooi regelmatig en mijn hormonen doen het goed, maar toch heb ik zo’n bang dat er ergens iets mis is bij mij of mijn partner. Ook al zei de gynaecoloog dat er alles op het eerste zicht goed uitzag als ik voor men uitstrijkje ging. Zoals ik al zei, ik weet dat ik nog niet mag klagen omdat we nog maar 3 maanden bezig zijn, maar het doet deugd om te weten dat ik niet alleen ben.

Aan iedereen die het aan mensen  vertellen dat je gaat proberen een fout noemt: ik snap het heel goed. Ook ik maakte deze 'fout'. Maar toch, die mensen die het weten, zijn dat niet ook de mensen waarvan je wil dat ze het weten als je het moeilijk hebt? Ik voel me zelf soms stom dat ik het aan mensen heb verteld, maar anders moest ik dit verdriet helemáal alleen dragen. Nu kan ik het met sommige vriendinnen bespreken.

@Feza: Wij hebben het ook enkel verteld aan de mensen die dicht bij ons staan. Het is idd een opluchting als je er eens over kan praten, ben daarom ook wel blij dat ik dit forum heb gevonden  Maar ik kan ook gelukkig terecht bij mijn vriend, beste vrienden en familie, maar het is toch anders. Jullie zitten er ook echt midden in.

Hoi dames,
Ben blij dat ik mezelf herken in jullie verhalen. Hoe erg ik het ook voor  jullie vind.
Heb in juli mijn spiraaltje eruit laten halen. In augustus meteen een positieve zwangerschapstest. Twee weken later begon het bloedverlies. Eerst bruin bloed en daarna helderrood. De verloskundige bevestigde na een echo een miskraam. Opzich was ik wel heel positief. Ik dacht ik kan in ieder geval zwanger worden. 
Drie weken later had ik echter nog steeds bloedverlies. Uiteindelijk naar hdt ziekenhuis. Het bleek dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Het leek er wel op dat mijn lichaam het zelf aan het oplossen was. Gelukkig geen operatie om mijn eileider te verwijderen. In totaal nog 8 weken gebloed. Werd er gek van. Pas halverwege oktober mijn eerste menstruatie. Sindsdien onregelmatige cyclus namelijk 28-30-34.

Vandaag weer ongesteld geworden na 34 dagen. Langste cyclus ooit. Iedere menstruatie voelt als falen. Ben dan onwijs teleurgesteld. Ik jank als een kleuter. Ik denk dan ook dat het nooit meer lukt. Of dat het toch wel weer fout zal gaan.  Super overdreven ik weet het. Maar het gaat gewoon niet zo als ik wil.  
Klinkt super verwend en dom. Ik ken mensen die al jaren bezig zijn en schaam me kapot voor mijn gedachtes. Sorry voor mijn lange betoog. Heel veel sterkte lieve dames. Ik hoop dat jullie snel zwanger worden.

Morgen is het zover, ik ben zenuwachtig voor het bezoek aan de gynaecoloog. Dit heb ik nog nooit gehad. Maar na 17 maand proberen en nog steeds geen zwangerschap ben ik het wachten echt beu! Vorige week heeft vriendlief zijn potje naar fertiliteit gebracht, morgen de uitslag.... Ik heb een beetje schrik voor wat gaat komen van onderzoeken, de gyn sprak vorige keer al van mijn eileiders te laten doorspuiten maar hoe groot mijn wens ook is...ik heb er bang van om dat te laten doen (ik zou het wel ondergaan maar heb echt schrik...)  

Heel veel sterkte vandaag ik snap dat dit voor jullie heel spannend is 

Het kan heel lang duren voor dat je inverwachting bent bij ons het zelfde verhaal vanaf 1december 2017 bezig met zwanger worden en we zijn nu nog bezig met zwanger worden dus het eist heel veel geduld!

De bovenstaande berichten zijn heel herkenbaar. Ergens stelt het mij gerust dat anderen dit ook zo ervaren. Zelfs sinds januari '18 gestopt met de pil. Eerste maanden zeer onregelmatige cyclus gehad. Telkens de teleurstelling is echt wel zwaarder dan ik had verwacht. We willen graag een kindje, maar stopte met de gedachte 'we zien wel'. 
Gelukkig veel steun aan mijn vriend, samen besloten dat we na deze maand toch naar de huisarts gaan als het ons nog niet gegund is.

Sterkte meid hopelijk komt het snel goed! Hoe is het eigenlijk met alle dames? 

Heel herkenbaar al jullie verhalen! We zijn zelf al 6 maanden bezig, sinds deze maand gebruik ik de ovulatietesten.. iedereen zegt dat de kleur van het streepje donkerder moet zijn dan de controle streep. Nou, mijne is nooit donkerder geweest! Wat zou ik hier nou van moeten denken?? 

Ik kan na aankomend weekend weer testen, zowel de ovulatietesten als de zwangerschapstesten vliegen hier de deur uit.. maar alles voor een goed doel! 

Ik herken dat wel Herma. Echt duidelijk vind ik al die testjes ook niet echt haha. Wanneer is het nou echt donkerder.

Het lijkt wel of ik mijn eigen verhaal lees. Hier ook al ruime 8 maanden aan het proberen, laatste 4 met ovulatietesten. Gezond leven, manlief gestopt met roken. Om mij heen allemaal dames die met hun ogen knipperen en zwanger raakten, ook heel dichtbij (serieus 5 dames, allemaal binnen 3 maanden grr).
Ik heb een medische aandoening die invloed kan hebben op vruchtbaarheid, maar de internist vindt het nog niet nodig een gynaecoloog te bezoeken. Ikzelf zou graag gewoon eens een gesprek hebben /gerust gesteld worden. Misschien toch maar via de huisarts spelen? 
Hoe is het afgelopen met het onderzoek?