Hoi hellen,
Deze ene keer zal echt niet voor haar uitmaken. Ze is het vandaag wrs al vergeten. Het belangrijkste is dat je ziet dat dit niet werkt en een volgende keer pak je het anders aan.
Mijn oudste van net 3, wil soms niet aan tafel komen om te eten of inderdaad niet eten. In het begin vond ik het ook lastig en ging ik de strijd aan.
Nu denk prima dan kom je niet, hij komt dan binnen paar minuten, jammer voor jou als je eten koud is. Dit geeft voor beide veel rust. Idem voor niet willen eten, toetje krijgt hij dan wel, maar soms zegt hij als hij in bed ligt ik heb honger. Dan ben ik consequent en zeg dan had je je bord maar moeten leegeten. Je kan wat water krijgen, maar meer niet. Doordat ik duidelijk ben, accepteert hij het. Als hij dan een keer niet wil eten, zeg ik ook wel dat hij dan straks honger heeft en niets krijgt. Hij weet dat ik het meen en soms eet hij dan wel, maar soms niet. Ze kunnen prima zonder eten, ook wel meerdere keren. Ze nemen wat ze nodig hebben.
Er zullen vast nog meer van dergelijke situaties komen, nu ze steeds meer een eigen persoontje worden. Ik merk dat ik bij een nieuwe situatie ik eerst de strijd nog op zoek en het moeilijk en niet leuk vind om moeder te zijn. Maar na een paar keer denk, O nee dit werkt niet en laat ik het los. Maar dat blijft moeilijk, zeker ook omdat het eerst wel zonder problemen ging...
Opvoeden leer je met vallen en opstaan! Er is niemand die weet hoe het bij jouw kind het beste werkt, bij een tweede werken dingen ook weer anders merk ik nu.
Wat ik al eerder zei, het belangrijkste is dat je ziet wat er verkeerd ging en het feit dat je je schuldig voelt, geeft aan dat je een goede moeder bent die veel van haar kindje houdt!
Succes!
Gr ing