19 en kinderwens - Zwangerschapsforum

Ja Madelene dat is waar, mijn man heeft 13 broers/ zussen, wij zijn met zijn 5 kids van mijn ouders.
Nu zijn het er 2.5 per echtpaar.
Wordt idd heel lang en veel over gesproken.
Mijn man en ik hopen er straks samen minstens 5  gecombineerd te hebben.

Linda het was ook een keuze van mij om moeder te worden ik vond dat vanzelfsprekend wist ik al vanaf jongs af aan . Maar wij mijn man en ik nogmaals hebben dat niet uitgebreid besproken of overlegd
wij voelde dat gewoon aan van elkaar .
hij heeft nooit gezegd geen kinderen te willen nooit gevraagd wanneer er aan te beginnen 
gewoon zoals dat vroeger ook ging denk ik .
wat leuk en gezellig Ezzie dat jullie allebei uit een groot gezin komen
leuk om te horen dat er nog iemand mijn mening deelt
en er ook zo tegen aan kijkt.
er wordt inderdaad tegenwoordig te veel en te diep over nagedacht 
moeder worden daar kun je je niet op voorbereiden
zoiets moet je meemaken vind ik

Ja idd, als we er jaren over gaan overleggen omdat er zoveel andere dingen op de planning staan...
Ik begrijp het echt wel hoor.
Zekerheid van baan en huis etc dat moet er wel zijn, kind op de stoep grootbrengen gaat ook zo lastig en dan op de stoep zonder geld is nog lastiger hihi.
Ik had het geluk werk te hebben en een koophuis op mijn 19de. Mijn zoon was 1 en we hadden alles.

Ja uiteraard Ezzie moet je wel een baan hebben
en natuurlijk een huis en vastigheid dat spreekt voor zich. 
Ik had ook al heel jong een baan mijn man was al ouder we schelen 11 jaar dus hij had al een baan
en dat scheelt ook.
ik was 22 hij 11 jaar ouder .
als je dat allemaal hebt die zekerheden van een baan
en huis en alles waarom twijfelen om er aan te beginnen ?
Maar goed iedereen is anders daar in
alleen ik persoonlijk begrijp dat nooit zo goed
ik vind juist van er zo lang over nadenken en jaren later nog twijfelen wel of niet ?
Maakt alleen maar dat het iedee aan kinderen beginnen een moeilijk iets wordt .
en mensen die roepen we wachten op het juiste moment die komt er nooit er is geen juist moment voor
Het is altijd een grote stap in je leven of je nou nu begint of later blijft het zelfde 
je moet het willen met je hart .
Maar zo denk ik er dus ovu.
groetjes madelene

Hallo Brenda, je moet je eigen gevoelens achterna gaan en nietaten beïnvloeden door je omgeving!

Ik zit zelf ook in zo'n soort schuitje, misschien mensen die mij ook tips willen geven 
Ik ben ook 19 jaar mijn vriend is 22 jaar en we zijn dim 2 jaar samen. Ik heb altijd al graag jong moeder willen worden. Ik heb het al een aantal keer geprobeerd om er met mijn vriend over te praten maar hij veranderd steeds van onderwerp omdat het toch wel dichtbij komt en dat hij bang is dat zijn vrije tijd verloren gaat. Toch geeft hij zelf ook wel aan dat hij een kinderwens heeft.
Kunnen jullie mij misschien helpen?

Hoe langer  je wacht of er over  gaat nadenken
Hoe meer beren je op de weg gaat zien.
Of hoe meer je redenen je gaat vinden  onbewust  om het  nog uittestellen  
Daarom zou ik zeggen  waag de sprong uiteraard  als je er  helemaal  achter  staat ga er dan voor.
Ik zou het  er niet  te veel over  hebben  
Je geeft  mannen  dan de tijd om te gaan  twijfelen. 
Bij mannen  moeten sommige dingen  gewoon  spontaan gebeuren. 
Maar dat is mijn persoonlijke  mening. 
een ieder  denkt daar natuurlijk  weer anders  over
Groetjes  madelene 
Succes  met  je beslissing.

Hoi Elvira, bedenk of er nog dingen zijn die je graag zou willen voordat je kinderen krijgt, of die je vriend graag zou willen. Toen mijn vriend nog niet aan kinderen toe was hebben we een lange reis gepland, dat hield mijn rammelende eierstokken ook nog even onder controle. We hebben in 2013 samen een reis van 4 maanden gemaakt en daarna merkte ik dat ik zelf ook even wilde wachten, die vrijheid was opeens zo fijn! Begin dit jaar hebben we nog een keer 3 maanden gereisd en daar ben ik met de pil gestopt, natuurlijk wel in overleg met mijn vriend. Eerst vond hij het ook erg spannend en deden we het af en toe nog veilig, uiteindelijk was ik na de reis meteen zwanger! Nu alweer op de helft! 
Ik ben heel blij dat we die reizen nog hebben gemaakt. Nu hebben we niet veel spaargeld meer en ik heb geen baan, maar dat vind ik niet zo belangrijk. We kunnen kopen wat nodig is en verder vind ik liefde het meest belangrijk. 
Voor ons was het reizen, voor jou of je vriend is het wellicht wat anders. Maar probeer samen doelen te stellen. Laat m weten hoe graag je wil, maar zet m niet onder druk, want dat werkt meestal averechts. En ik denk dat het dan vanzelf komt! Juist omdat je nog zo jong bent, heeft het niet direct haast toch?

Ik zit met hetzelfde gevoel. Ik ben ook 19 en mijn vriend is 23. En we zijn 4,5 jaar bij elkaar.
Ik heb parttime werk en ga nu voor mijn 2e diploma. Die is volgend jaar afgelopen. Maar hebben mijn vriend en ik nu al een half jaar erg kriebels voor een kindje. Mijn vriend studeerd ook weer en heeft ook parttime werk. Ik probeer mezelf te pushen de pil nog een jaar door te slikken omdat ik weet dat ik beter nog een jaartje zou moet wachten.. ook al is dit ontzettend moeilijk. Dus snap wat je bedoeld. Maar zodra jij denkt dat je er klaar voor bent, ben je er klaar voor!  
Groetjes Nadine 
Ps. Nog heel veel sterkte met het verlies van je moeder.. ?

Hooi ik herken je gevoel helemaal.
Al zijn ik en mijn man korter bij elkaar haha.
Wij kenden elkaar 3 maanden en wouden toen al graag kinderen ik was toen 18 een jaar nadat we elkaar leerde kennen zijn we getrouwd en nu ben ik 20 en zwanger van ons 1 eerste kindje(mijn man is 37) Het heeft lang geduurd maar ben nu wel blij dat het iets langer heft geduurd je kan nadenken en alvast mensen inlichten waar je mee bezig bent zodat het geen schock is voor je familie en vrienden.
Ik zou zeggen succes 

Xxxx