Hoi Dani
Jeetje, je bent er dus ook mee bekend.
Maar wel super mooi dat je het geluk alsnog een keer mag ervaren, je rekent er waarschijnlijk niet meer op en als het dan zo blijkt te zijn moet je wel in de wolken zijn.
Antwoorden of het een combinatie is van een nieuwe man weet je misschien nooit, maar dat moet je ook vergeten en lekker genieten.
IUI vond ik al een aanslag maar we rolde erin. De wens is zo groot dat je geen stopknop kunt vinden en telkens maar weer denkt. OK icsi moet dan wel gaan lukken als iui niet lukt.
Een cola screening heb ik nooit gehad. Er is bij mij liters bloed afgenomen

en heb een kijkoperatie gehad. Alles was gezond bij mij. Ze deden een kijkoperatie omdat ik via een gemeentelijk onderzoek erachter kwam dat ik chlamydia had maar gelukkig had dat niks aangetast.
Het enigste probleem is dat mijn man zwaar verminder vruchtbaar is. Zoals we altijd zelf zeggen zijn zaadjes zijn net zo lui als het baasje

icsi moest de oplossing zijn en dat leek het ook. 60% van de eicellen viel af maar dat zijn normale getallen, wel waren er bij mij niet zoveel eitjes, althans t nam rap af maar daar heb ik me nooit op laten onderzoeken, ik wilde niet weten hoeveel % kans er nog maar was en met de 2e punctie dat er 3 uitkwamen waren voor mij toppertjes.
We genoten van elke terugplaatsing en om het luchtig te houden kregen ze namen (fictieve namen) namen waarom we konden lachen en het zo bespreekbaar konden maken.
We hebben geen psychise hulp, ik kan heel goed met mijn man praten en met mijn schoonvader en ouders. Ook voor hun is het moeilijk.
Vrienden verlies je in zo'n traject. Ze willen er of niet bij betrokken zijn, we weten het niet maar ze nemen afstand. We zitten dan ook in een leeftijd dat iedereen een gezin gaat starten en misschien denken ze wel dat het pijnlijk is.
Natuurlijk is het pijnlijk, maar we weten ook heel goed dat het erbij hoort, we gunnen hen het geluk en als er weer een ukkie geboren is bespreken we voor de geboorte nog hoe we het doen met kraamvisite. De 1 heeft er begrip voor als we het even niet aan kunnen en de ander kan of wil het niet begrijpen. Iedereen reageert anders.
Wat we nu veel doen is intervieuws geven, we merken al jaren dat er een enorme taboe heerst op ongewenst kinderloos zijn en we willen dat zo graag doorbreken.
Ik schrijf veel stukken voor freya en blog zo nu en dan eens voor open zenuw en heb onlangs een intervieuw gegeven voor een boek dat gaat verschijnen en mijn man en ik hebben beide intervieuws gegeven voor een nieuw tijdschrift wat hopelijk in het voorjaar van 2013 uit komt. Daarnaast ben ik bevriend met iemand die ik van twitter heb leren kennen die definitief een onvervulde kinderwens heeft en daar doe ik veel mee. Weet niet of je het stuk hier op brabbels hebt gelezen over het magazine uitgerekend jij en een bijbehorende webwinkel maar daar zit ik dus achter. ik kan hier heerlijk me ei in kwijt en zo velen mensen helpen.
Dus ondanks dat ik nu echt er wel even flink helemaal door heen zit vind ik het heerlijk om me in te zetten voor alle mannen en vrouwen die te maken hebben met een onvervulde kinderwens.
Liefs, Patricia