Ruzie met partner tijdens zwangerschap - Zwangerschapsforum

dames het allerbelangrijkste is ook waar vak niet bij stil gestaan word
het kindje in de buik voelt al die spanningen
super ziellig zo kindje vangt alle emoties van de moeder op en weet niet waar
die stress en verdrietige gevoels vandaan komen
groetjes mama van sharona

sorry iets te gehaast geschreven zit op mijn werk te tikken

In de loop van de dag laat hij per sms bericht weten dat hij genoeg zijn best heeft gedaan en doet en als ik niet tevreden ben maar een andere man moet gaan zoeken. Ik heb hem laten weten dat helemaal geen behoefte meer heb aan een andere man en dat ik meer ga focussen op de kleine en dat is het meest belangrijke, en als hij niet tevreden dat hij voor mijn part per direct op zoek kan gaan naar een andere en ik nu meer behoefte heb aan rust. Heb veel meegemaakt in mijn leven dus wat dat betreft ben ik heel rationeel. Ik zie het allemaal wel. Ik ga vanavond alleen naar de echo centrum.

Helaas is bij ons ook niet alles koek & ei, mijn vriend is ook totaal niet geïnteresseerd. Toont geen respect en scheld me ook uit.. ik zou van deze periode moeten genieten, maar dat is moeilijk. Ligt het dan echt altijd aan mij en me hormonen? Ook dingen in het huishouden doen is te veel gevraagd. Terwijl ik al 2 nachten in het ziekenhuis heb gelegen. Het valt allemaal niet mee. Sta eigenlijk op het punt om weg te gaan.. maar dat durf ik ook weer niet..

Hallo mama2014,

Ik ben deze topic vorig jaar gestart, mijn zoontje is inmiddels 1 jaar. Tijdens mijn zwangerschap kon ik mijn man niet luchten. Maar dat is met de tijd overgegaan, ik was zelf ook niet de makkelijkste door mijn hormonen. Wat ik je als tip wil meegeven is dat je n

Amelijk je zin altijd moet afmaken

Hallo allemaal,

Mijn vriend en ik waren klaar voor kinderen na korte tijd proberen oftewel 1ste maand raak in zwanger. Nu is het allemaal zover en nu weet mijn vriend dat ik zwanger ben, ziet hij het niet meer zitten en praat er alleen nog maar negatief over.
Hij is verder echt de perfecte jongen helpt me overal bij echt super, maar wat kan ik het beste doen met het probleem?

Hoi anoniem,

wat jammer dat hij er zo negatief op reageert. 
Misschien dat hij er nog even aan moeten wennen en plotseling de nadelen ervan inziet?
Ik zou hem vragen waarom hij er zo negatief over praat zodat jullie er beide iets mee kunnen. Op welke manier praat je vriend negatief?

Het is juist zo belangrijk om samen aan die band te werken als je een kindje samen krijgt.
valt meschien niet altijd mee maar wek belangrijk voor het kindje wat komt.
groetjes madelene

Hallo dames me vriend en.ik krijgen vaak ruzie..........maar ik wil dat echt nt meer dat we constant ruzie krijgen......en als er ruzie onstaat zegt hij m heelveel dingen die nt nodig zijn.......maar behalve dat hij vraag vaak als k zwanger bent en k beweer te zeggen neeee.....voor het eerst dat ik dit mee maak een man mkt me zwanger en ondkendt dat het nt van hem is.......is het zo dat k me zwangerschap verliest of iets anders

Wat zijn sommige dingen herkenbaar.
mijn vorige zwangerschap was heel zwaar, zwanger klussen verhuizen ook een heel vervelende schoonmama alles tegelijk.
nu hebben we dus al een kleintje,ons huisje aan kant,ik heb geen kwaaltjes niks.... maar ik kan ook totaal niet praatte met hem.24/7met ze telfoon spelletjes en van alles te doen als ik even wil praatte over de geboorte kaartjes zegt die jij bent de vrouw...
ja dat is waar alleen goh joh wat had het leuk geweest samen te kijken in die mappen en samen een kaartje kiezen voor onze aanstaande spruit,ik loop op het laatste en we zijn er daadwerkelijk nog niet uit even als een baby borrel, vorige zwangerschap harstikke gezellig al dat kraambezoek maar ons kindje was bijna een jaar en ze kwamen nog...totaal ongepast en ook niet zo zin meer in. Ik heb eigenlijk geen lat van me hormonen al zeg ik dat zelf..ben druk met ons kind wat we al hebben en de dagelijkse romslomp...alles doe ik nog zelf zie zwanger zijn ook niet als een excuses of een ziekte... maar mijn man...niet uit te staan. Ik heb het kamertje alleen gedaan en hij heeft daadwerkelijk nog nooit gezegd of gekeken van nou hebben we toch mooi voor elkaar. Hij verdiept zich er niet in,wil juist dagen weg alleen blijft langer op zijn werk en dan ipv 4uur klaar echt pas om half 10 aankomen. Als ik dan vraag van goh waarom? Ik mis de oude wij...negeert hij me of zegt dat ik me eens niet met zijn zaken moet bemoeien...vaak pakt die de auto en gaat die ook weer weg...daar zit ik dan dreumes die niet meer wil slapen overdag en pas om half 8lekker wil slapen...huisje aan kant..eten klaar heeft staan voor de man en...boem pats geen respect! Ik mag van hem ook geen vriendinnen hebben en iets als een facebook aanmaken...terwijl emneer dood leuk overal een profiel heeft en alles doet wat hij zelf wil.Heb ook zitten denken er een punt achter te zetten maar bedenk me dan dat onze 2kindjes de duppe worden. Ik probeer me leven zo goed als mogelijk gezellig te houden en maar zo min mogelijk aan hem te vragen ze overhemden zo goed mogelijk te strijken en s'nachts me rust te pakken zodat als ons andere kindje om half 7uit de veren is er weer te zijn als happy mama... maar ik moet zeggen valt me verdompt zwaar..ik pik alles..als hij drinken laat vallen krijg ik de volle laag met bijv. Wat sta je dom te kijken vrouw pak een doek en maak het schoon etc .wat zeggen jullie hiervan...voel me onbegrepen...groetjes roc

"Leuk" om te lezen dat ik niet de enigste ben.....

Ik heb ondertussen al 3 ziekenhuis opnames achter de rug nog voor ik in mijn derde trimester was wegens bloedverlies.

Ik kan het huishouden niet meer doen omwille van de zwangerschap maar hulp van hem kan ik niet verwachten. Met alle moeite van de wereld heb ik dan maar zelf de kinderkamer in orde gemaakt, omdat ik wel wil dat alles klaarstaat voor de grote dag eraan komt. Reeds drie weken heb ik gevraagd om 1 meubelstuk naar beneden te halen voor de baby en me te helpen om een kast in elkaar te zetten.

En in tegenstelling van een beetje begrip te tonen dat ik niet eens meer recht kan lopen van de pijn (of zijn woord te houden!!!!), loopt hij te klagen dat ik zijn zaken nog niet in orde is gemaakt. Jammer genoeg zijn dit dingen die ik niet kan regelen tenzij ik een dubbelganger van hem zou maken... En dan krijg ik enkel nog geslaan met deuren en kasten etc..... als antwoord...


Ik overweeg om er een punt achter te zetten, maar denk dan weer dat het wel aan die hormonen kan liggen. Ook ben ik afhankelijk van hem omdat ik geen job meer heb (vind der maar eentje als je 7 maanden zwanger bent)
Indien het na de bevalling nog steeds zo verloopt, dan hoeft het voor mij allemaal niet meer. Liever gelukkig alleen met mijn kids dan ongelukkig met een vent die je als een hoopje stront behandelt.

Rochelle ik lees het nu pas (was gisteren nacht niet zo ver geraakt.)

Als ik dat zo lees zou ik bijna denken dat hij er een ander op na houdt :-s

Misschien best eens kijken of het na de bevalling betert, indien dat niet zo is moet je voor jezelf knopen gaan doorhakken.

Met andere woorden als de "oude ons" niet terug komt, trap hem er dan uit.
Ik zit met dezelfde kwestie, indien het na de bevalling nog zo blijft, dan maar liever gelukkig alleen dan ongelukkig met een vent die niet deugt

Sterkte x

Best wel iets herkenbaar alleen hier gaat het om het feit dat ik te veel hooi op m'n vork neem volgens mijn vriend en hij vind dat ik meer rust moet nemen en dat hij ook wel de huishoudelijke klusjes kan doen

Ik ben 8 weken zwanger en heb ok steeds ruzie met mij man vindt t echt niet leuk maar t gebeurd gewoon t is af en toe alsof hy me niet begrijp want vindt t allemaal spannend en eng t is mij eerste kindje dat geboren gaat worden vindt t zo moeilijk soms weet ik t alllemaal niet meer t voelt alsof de hele wereld tegen me is sniksnik je moet normaal toch samen van genieten of niet dan hebben meerdere vrouwen hier last van zo ja hoe gaan jullie er mee om

Hoi allemaal
Ik heb een grote probleem en ik hoop dat jullie mij hiermee kunnen helpeb.
Ik was dolverliefd op mijn vriend maar vanaf ongeveer 3 weken na de zwangerschap voel ik niks meer voor hem. Ik wil hem niet eens in mijn buurt hebben. Ik voel geen liefde meer voor hem en hij irriteert mij enorm.
komt dit door de zwangerschap en gaat het achtetaf weg. Hopelijk well.

Hoi cee wat jij doormaakt maakt iedereen wel eens mee een periode dat je je wat minder verliefd voelt of zelfs dat de gevoelens die je had voor je geliefde ineens verdwijnen.
Maar de vraag is voel je nog wel dat je van hem houdt want dat moet er wel zitten.
En wederzijds respect naar elkaar.
Ik ben nu 12 jaar met mijn man en we hebben 2 kinderen ik heb ook deze fase meegemaakt het gaat er om dat je relatie wel sterk is dat wil zeggen dat je elkaar begrijpt er voor elkaar bent thuis voelt bij elkaar.
Weet je geïrriteerd raken we allemaal van tijd tot tijd op onze partner
Daar ontkom je niet aan in een relatie of huwelijk.
De kunst is Hoe ga je daar mee om probeer niet te denken dat alles constant perfect moet zijn tussen jullie
Geen relatie is perfect
Probeer te accepteren als het even kwijt is het gevoel het mag even weg zijn dat betekent niet gelijk dat er wat mis is
Het is een fase.
Het ligt niet aan jou of aan hem het is een groei proces in jullie relatie waar iedereen ooit mee te maken krijgt en doorheen moet.
Groetjes madelene

Hallo allemaal ik ben nu vier maanden zwanger en heb ook geen rust als sinds de eerste maand niet ook.mijn vriend is soms echt niet lief maar we proberen elkaar te begrijpen ik slaap al zeker twee maanden bijna helemaal niet dus mijn humeur is niet best en dan nog de hormonen ook hij is geen makkelijke man vandaag wilde ik overdag proberen bij te slapen maar dan gaat hij romelle op zolder trap naar beneden dozen uit pakken bats boem kabam gaat het ik heb het gevoel dat er geen rekening gehouden word op deze momenten maar begrijp ook dat hij voor zijn werk steeds naar zolder moet voor zijn auto onderdelen want wij hebben namelijk geen ruimte in de piepkleine schuur maar o wat word ik er soms krankzinnig van en dan nog eens een heilse schoonmoeder die al zes maanden mij gek maakt met haar cinis gedoe en mij zei tijden het op knappen van het huis dat ik geen kinderen moest maken en mijn vader beter dood kon zijn omdat hij druk was en ik er geen last meer van zou hebben waarop ik dus aantelde van mijn baby op mijn vaders verjaardag en ik weet dat zij jaloers is op het goede contact tussen mij en mij familie en mijn familie en mijn man en mijn schoonmoeders man er nooit is en zij problemen hebben al jaren lang maar dat ze dit zo moet uiten is niet te geloven nu word ik zelf al gestrest als ik weet dat ze op bezoek komt 
heb hier ook een paar maande geleden ruzie op gehad met mijn man maar goed uit eindelijk is het goed gekomen tussen mij en hem haar haat ik gewoon de ruzies met mijn man zijn iets mindermaar vraag me af voor hoelang en of ik rust zal krijgen en en kan slapen en kan genieten er moet nog zoveel geregeld worde  ook is er in de eerste drie maanden van onze relatie veel gebeurt vanwege zijn ex die contact zocht steeds met hem en hij tegen mij loog over bepaalde feiten weet ik dat hij nooit zal toegeven terwijl ik heel goed weet wat er gebeurt is ook daar heb ik nu nog last van waardoor ik in de nacht niet slaap en soms uit het niets boos sjagrijnig of moet huilen ik weet niet goed hoe ik dit uit mijn hoofd moet zetten om verder te kunnen met een normaal.leven ook dat van mijn schoonmoeder ik zou willen dat ik een aan en uit knop had op bepaalde gedachtes en herinneringen en een snel toets voor verwerking van dingen die zijn gebeurt maar helaas vergeten en vergeven van deze dingen heeft meer tijd nodig dan ik dacht ik durf ook niet meer deze onderwerpen te bespreken met hem omdat ik bang ben hem van me af te duwen aan gezien ik ook erg jaloers gedrag vertoon sinds iets meer dan een jaar Door dat gedoe met zijn ex 
nog vijf maanden te gaan voor mijn kleintje geboren word hoop dat het allemaal goed.komt ook met mijn gedachten en het verwerken van wat is geweest ik las hier dus een aantal dingen en wilde dit even kwijt voel me meer begrepen dan ooit en inderdaad het ligt niet allemaal aan de.hormonen van ons vrouwen mannen komen een maal van Mars en dan blijft zo 

groetjes van mij en baby boo

Oei heb zelf ook stress gehad tijdens zwangerschap!. Wij hadden veel met geld moeite. Ik wou uitgeven en hij niet en blabla ga zo door. Ik dacht mijn kind is belangerijker dan iedereen om me heen. Ik had veel stress ook dingen regelen

Hou je rustig en denk asublieft aan dat kleine wonder in je buik en niet aan andere

mijn relatie gaat ook niet zo lekker.
Ik en me vriend zijn nu bijna 2 jaar samen we kennen elkaar al langer dan 10 jaar en waren eerder smoor verliefd opmelkaar.
We wonen pas sinds januari bij elkaar ik woonde zelf 120 km verder op maar we zagen ons zoveel mogelijk en we wilden graag een kindje samen...
Samen wonen huisje boomboompje beestje...
Hij zij altijd dat hij er zo aan toe is om papa te worden en graag met mij samen een gezinnetje wilde opbouwen nou ik vond het een prachtige gedachte en zag het ook voor me.
Ik heb het heel erg zwaar gehad met me zwangerschap de eerste 4 maanden vooral de eerste 3 was het verschrikkelijk ...
De verhuizing met samen wonen mijn hevige vermoeidheid misselijkheid en totale krachtelozigheid heeft onze relatie niet goed gedaan

He meiden,
Wat is dit bekend...
Ik heb de hele dag ruzie echt niet normaal gewoon,
zelf als ik even een appje stuur beginnen we al hoor..

Ik kan hem niet uitstaan. bij alles irriteer ik me echt dodelijk gewoon..
word er gewoon gek van..

geen idee meer wat te doen.......

Men zegt wel eens dat je niet meer dan 1 life changing moments moet hebben per jaar. Soms ontkom je er niet aan
Maar het levert stress op. En communicatie is essentieel. Natuurlijk hebben wij nu last van hormonen maar ik vind dat we ook redelijk moeten proberen te blijven. En bij onredelijk gedrag onze excuses maken ondanks zwangerschap. In een relatie is het geven en nemen. Een zwangerschap is pittig maar zodra de kleine er is krijg je het nog pittiger. Probeer er nu uit te komen en praat met elkaar. Wat hebben jullie van elkaar nodig?

Ik ben het met Guppy eens.
Verder ik heb ook vaak dat we soms heel lelijk doen naar elkaar of hij heel onredelijk en lelijk naar mij
soms is hier het respect ook heel ver te zoeken
maar ja de kunst is om het toch te kunnen oplossen want ja ik heb 2 kinderen die gek zijn op hun vader. 
en het zou egoïstisch van mij zijn om er bijvoorbeeld een punt achter te zetten omdat we geregeld niet met elkaar over weg kunnen. 
Hij doet ook heel veel in het huishouden 
met de kinderen werkt hard dus maar dat is weer omdat het een man is als hun iets doen veel dingen doen dan moet je aanhoren hoeveel ze wel niet doen. 
En dan reageert hij zijn drukke leventje op mij af. 
Ik bedoel daarmee te zeggen het is ook belangrijk dat je de oorzaak weet van waar het bij hem mis gaat 
en wat kunnen jullie er aan doen ?
vergis je niet iedereen heeft zo zijn problemen binnen een relatie niemand is vrij van problemen
dat voorkom je nooit helemaal. 
Maar de vraag is hoe ga je er mee om ?
bij een app zie je niet hoe hij reageert zijn lichaamstaal zeg maar. 
Het kan heel goed mogelijk zijn dat hij het op dat moment moeilijk had en jou app op een verkeerd moment aan kwam bij hem.
mannen zien je ook liever als je iets te zeggen hebt
ze kunnen niet goed omgaan met appjes tussen door.
timing wanneer je iets brengt is heel belangrijk bij een man .

Hier iemand 12 weken zwanger (onverwachts) ik em mijn vriend hebben al ruzzie sins week 8 waarbij hij in elke ruzzie zegt 'haal het kindje weg,  'ik hoef geen kind van jouw,  je bent dit en dat ga maar zo door,  heftige ruzzie's tot soms slaan toe, vervolgens zegt die sorry en moet ik maar begrijpen dat hij het niet meent. Geen flauw idee wat ik moet doen hoop indg dat mijn kindje hier geen last van heeft waar k heel bang voor ben van wel.....

Lieve Dame,
Hoewel hormonen ongetwijfeld iets met je doen ben ik het met de reactie eens dat het hier om respect gaat,  een kern(voor)waarde in elke relatie. 

Ik kan me van zijn kant begrijpen dat hij bang is voor het onbekende dat komen gaat maar dat heeft hem niet het recht zich zo te gedragen. 

Belangrijk is dat hij dit niet als normaal gedrag gaat beschouwen,  noch jij. Want dan komt de kleine er later tussen te zitten.

Mijn vriend heeft moeite mij steun te geven als ik een hormonale bui heb,  zoals hij het noemt. De 2 buiten die ik in al die 8,5 maanden heb gehad kwamen doordat hij me onder druk zette een zich als een klein kind gedroeg,  ik was alleen wat gevoeliger door hormonen maar de oorzaak lag echt bij hem. 
Weer hebben er over gepraat,  ik heb het voor de lieve vrede laten gaan maar weet ook dat als hij zich zo gaat blijven gedragen,  ik wel als alleenstaande moeder doorga. 
Omdat hij verder heel begripvol, lief en enorm steunend is heeft hij nog credit een trek ik het wel. 
Ik hoop voor jou dat de balans nog positief is. 

Heel veel sterkte en bedenk dat je hoe dan ook sterk genoeg bent voor het juiste besluit,  wat dat ook moge zijn, en dat jij wel de steun van je ouders hebt.

Hoi dames,
Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die ruzie heeft.  Ik vind niet eens dat het aan mij ligt of de hormonen maar aan t feit dat mannen zich niet kunnen verplaatsen in wat wij voelen en mee maken. Het is zo hard om er achter te komen dat je helemaal alleen zwanger bent ookal heb je samen ervoor gekozen.  Ik voel me vaak zo alleen n onbegrepen. Mijn vriend denkt dat hij van alkes voor me doet en alles voor me over heeft maar dat valt in mijn beleving echt wel mee. Ik zou wat meer vast gehouden willen worden en dat hij naar me kijkt en me ook echt ziet, zwanger, de moeder van zijn kind. Ik zal t wel allemaal hebben geromantiseerd. Ik ben direct gestopt met drinken, roken en blowen toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, nu 10 weken zwanger, maar mijn vriend geniet nog volop en dat maakt het voor mij wel moeilijk. Heb hem wel zo ver gekregen om te roken bij de achterdeur maar verminderen doet hij niet en daar krijgen we steeds ruzie over. Hij rookt zoveel dat hij snurkt en dan bedoel ik ook echt erg snurken waardoor ik s nachts nooit kan door slapen en ieder nacht op de bank eindig aangezien oordoppen niet helpen en overdag wanneer ik probeer te dutten constant wakker wordt gemaakt door zijn gehoest. Wanneer ik hem erop aan spreek valt de bom en wordt jij boos. Als hij zou verminderen zouden we eigenlijk nergens ruzie over hebben.  Ik blowde meer dan 10 jaar en voor mij is het stoppen zo moeilijk geweest maar natuurlijk ook vanzelf sprekend. Hij denkt dat ik jaloers ben maar dat is echt niet zo! Ik ben gewoon zo ontzettend moe en daardoor misschien wat meer prikkelbaar. Na vandaag weer ruzie te hebben gehad dacht ik er ook over om het verder alleen te doen. Om bij hem weg te gaan maar dat is echt niet de oplossing. Ben wel opgelucht dat meerdere van jullie het ervaren.  Eerlijk gezegd denk ik ook wel dat wij vrouwen sterk genoeg zijn om t allemaal alleen te doen. Maar uiteindelijk zal ik die onbegripvolle zak erg missen. oh meiden wat moeten we nou. ...

Wat een onzin dat ruzies alleen komen door hormonen. Ik durf wel degelijk te zeggen dat sommige mannen het gewoon niet (willen) snappen. Bijvoorbeeld mijn vermoeidheid. Mijn partner vindt het de grootste onzin als ik op de bank in slaap val, eerder naar bed ga of überhaupt wat extra slaap. Hij zegt dat het niks met zwanger zijn te maken heeft, maar met lui zijn.. Dus het kan echt dat een man gewoon een enorm gebrek aan inlevingsvermogen heeft. Helaas! En mijn hormonen zorgen alleen maar voor een hoop gehuil als hij weer eens boos doet, dus gelukkig ben ik niet bepaald een draak. (A)

Heel herkenbaar meid, respect verdwijnt alsof jij het leuk vind om klachten te hebben tijdens je zwangerschap.Ik 
Zou zeggen verlies jezelf niet, twijfel niet aan jezelf. En confronteer hem ermee dat jij hem ook niet vergelijkt met andere mannen. Er zijn namelijk ook mannen die wel lief en respectvol omgaan met hun zwangere vrouw. En misschien meenemen naar verloskundige, vragen of ze hem duidelijk wil maken dat het zwaar is en iedere zwangerschap anders. Dat stress je niet beter maakt maar zieker. Schrijf je klachten van je af in een boekje,  probeer zelf aan je zelf te denken om je zwangerschap zo stress vrij mogelijk te houden en niet concentreren op hem maar je eigen. Ik wens je veel succes!!!

Ik ben nu 15 weken en ik ben nog maar 20 jaar en ik had niet gedacht dat zo zou zijn 
Je voelt je dik lelijk ik begin te wenen als ik de spiegel kijk en Ergste van al ik kan men man niet 
Luchten. vanaf dat ik probeert hem uitleggen hoe ik me voel. hebben We ruzie hij verstaat niet hij zegt dat ik overdrijf 
Nu voel ik me alleen en ben ik onzeker over alles .hij en ik wouden doodgraag en kindje (hij meer dan ik) . Hij is bijna nooit thuis  en dat maakt het erger .

Ik ben pas 5 weken zwanger vanaf me LM. Heb nog nergens last van qua hormonen. Mijn vriend heeft met zijn ex een kind en hij vond de zwangerschap vreselijk. Hij zei dat zij echt heel geïrriteerd was en lelijk naar hem deed. Ik begrijp dat niet, ik geef licht in het donker zo gelukkig ben ik.......