Snap heel goed jou angst W.w, zeker in jou situatie gaat het de komende tijd erg spannend worden. Maar hey, een duidelijke vruchtzak, dat is niet voor niets, dit word een plakkertje dat weet ik zeker! Nu lekker gaan ontspannen en gaan genieten, dat hebben jij en je kindje nodig.
Oh meiden, wat ik van de week toch mee heb gemaakt. Opeens woensdag avond, bloedverlies, helder rood. Jeetje dan schrik je toch even flink. Meteen rond kwart voor 8 'savonds de dienstdoende verloskundige gebeld, die mij meteen op de praktijk wilde zien. Baarmoeder gecontroleerd, geen harde buik, soepel. Gelukkig, daarna nog naar het hartje van de kleine meid geluisterd, perfect, het goede ritme, niets aan te zien, maar ik bleef buikpijn houden en een rommelend gevoel...
Verloskundige heeft uiteindelijk toch besloten om mij meteen door te sturen naar het ziekenhuis naar de verloskamer. Jeetje, wat was ik bang, bang om mijn kindje met 23,5 week te verliezen, voor mijn gevoel waren we al zo ver, we noemen haar nu bij haar naam, haar kamertje is klaar, ze heeft al genoeg spulletjes voor de eerste paar jaar...
Mevrouw in het ziekenhuis heeft een echo gemaakt, naar de medische dingen gekeken, haar nog opgemeten. Niets mis mee, ze loopt op schema met de groei. Toen nog van die lieve mevrouw een ''pasfoto'' van onze dochter gekregen, geweldig, zo fijn dat geruststellend gevoel dat ze je geven terwijl je met een lading vol emoties daar ligt.
Toen nog voor de zekerheid een inwendige echo gehad, ook daar was alles goed. Geen bijzonderheden te zien, waarschijnlijk gewoon een vaatje geraakt. Maar pff, wat doet dat wat met je zeg. Kwart voor 10 pas weer thuis, heftige avond gehad met een hele goede afsluiter, de kleine meid is in orde.
Ondanks de goede afloop vond ik het toch erg fijn om het van mij af te schrijven, ook voor de andere dames dat bloedverlies niet altijd slecht hoeft te zijn, al ga je van het ergste uit.