Emma met mij gaat het wel. Mijn situatie is natuurlijk heel anders.
Ik geraak zwanger maar het loopts steeds mis.. Nu kom ik angstvallig dicht bij men NOD, ja echt ANGST heb ik daardoor. Schrik dat het terug raak is, hoewel ik niks liever wil, we willen nu ook al 2jaar zo graag een wondrtje, maar gelijkertijd zoveel schrik om terug een miskraam mee te maken. Heel tegenstrijdig dus..
Wat ik nu wel raar vind, stel dat het deze ronde gelukt is, ben ik rond 18 november uitgerekend, heel toevallig de verjaardag van mijn oma die ondertussen al 6 jaar gestorven is. En dat doet toch iets met me. Plus als ik nu droom over de toekomst zie ik mezelf met de feestdagen echt zitten met een klein wondertje. Ik kan het me beter voorstellen dan voorheen. We willen het zo graag..
Iedereen zegt hier steeds dat ik zo geduldig ben met testen, ergens is dat zeker waar, maar ik durf vaak niet vroeger testen. Vanaf dat ik positief test maar ik me terug zorgen, nu kan ik het nietz eker weten, lichaam stuurt altijd tegenstrijdige signalen af, dus maak ik me minder zorgen. Maar zodra ik test..... Het is moeilijk en hard, er zijn dagendat ik enkel wenend doorkom..
De gyn en prof zeggen bet ook, het is onverklaarbaar waarom ik steeds miskramen krijg, we zijn beide perfect in orde. En de wetenschap staat helaas nog niet ver genoeg om ons DE behandeling te kunnen geven. En daar wringt nu het schoentje, als het ondanks de baxters terug misloopt kunnen ze niets nieuws doen. Dan weet ik niet hoelang ik het nog volhoud..
Ik hoop dat het toch eens lukt voor die onderzoeken te doen en dat er niks TE erg uitkomt, iets gemakkelijks op te lossen.