Lieve Meiden,
Hier ben ik weer
sorry voor mij laten post maar afgelope tijd zo druk geweest met kraambezoek en voor milan te zorgen, de nachten gaan steeds beter
a.s woensdag heb ik bij de verloskundige koffieochtend met alle moeders die bevallen zijn, erg leuk! ben erg benieuwd.
Nu wil ik jullie mij bevallings verhaal met jullie delen, ( het is al weer bijna 3 weken terug ) a.s maandag is milan alweer 3 weekjes oud.
Het begon op zondagavond tussen 23:00/00:00 toen begon ik wat buikkrampen te krijgen, maar ik dacht als dit de weeen zijn.. dan komt het wel goed haha maar aag ik ging verder slapen maar werd telkens om de 2 a 3uurtjes wakker en de pijn bleef aanhouden, later in de nacht maar eens gaan douchen kijken of de pijn wegging of dat het bleef aanhouden, en de pijn bleef aanhouden, het ging niet weg onder de douch, toen weer geprobeerd verder te slapen gelukkig kon ik nog paar uurtjes pakken, toen maandagochtend werd de pijn wat heftiger en kwamen ze om de paar minuten.
toen dacht ik van ja het is toch echt begonnen, ( en moest die ochtend zowiezo naar het ziekenhuis )
en ja ik had inderdaad harde buiken, toen gingen ze kijken naar me ontsluiting en had 3 cm ontsluiting.
toen gingen ze me vliezen breken en vanaf toen leek het even mis te gaan ( hartslag van de baby daalde naar de 60 & 70 )
was echt even schrikken.. kreeg zuurstof masker op en stonden ineens 5 a 6 artsen naast me bed ( ze wouden toen al bijna ingrijpen voor keizersnee )
maar de baby herpakte en de hartslag ging weer omhoog, maar het schommelde heel erg dan was die weer goed en toen zakte hij weer.. heb toen om het half uur elke x onderzoeken gehad.. van de baby , om te kijken hoeveel reservers hij nog had, ene moment was de test goed ander moment iets minder, dus het was echt een twijfel moment.
toen waren we inmiddels op de 6 cm en het bleek verder toch goed te gaan, savonds zat ik inmiddels op de 9,5 cm maar daar hield het bij op de laatste cm wou niet meer verder.
toen hadden de artsen overlegt en vonden ze het toch verstandiger om als nog een keizersnee te gaan doen.
vondt het zo rot! wij met elkaar overleggen ( partner ik en verloskundige ) en toen hebben we indd toch voor de keizersnee gekozen.
en om 22:58 is onze milan geboren.
verloskundige zei ook daarna, dat het nooit via de normaale weg had gelukt dat het er zowiezo niet door had gepast.
dit is mij bevallings verhaal
Liefss