Zojuist toch een test gedaan en negatief. Het witte lijntje is wel enorm zichtbaar, waardoor het net lijkt of er wel een lijntje staat.
Momenteel tranen met tuiten, enorm verdrietig, moedeloos, etc etc etc. Ik neem daarom in ieder geval de aankomende dagen even afstand. Op dit moment is iedere positieve test , positief baby nieuws to much voor mij, gemeen, ik gun het iedereen, maar ik vind het gemeen dat ik mij bij elke test moet afvragen of hij nu echt negatief is, of echt positief, dat hoort niet, je moet er van uit kunnen gaan dat het positief positief is en niet andersom.
Ik snap ook zelf wel dat ik het mijzelf aan doe om vroeg te testen. En ja de teleurstelling bestaat. Maar zoveel teleurstelling in een ruim jaar is voor niemand goed... ook is het deze maand enorm heftig, ik had het bijzonder gevonden om uitgerekend te zijn op de verjaardag van mijn dochter, maar ik ga er nu vanuit dat het weer niet zo mag zijn..
Ik ben erg blij dat het forum bestaat, maar het doet mij ook zo enorm veel pijn om sommige berichtjes te lezen, en zelf weer in dezelfde ellende te zitten. Nu ga ik weer enorm balen, even een potje ellendig janken, en door, en even toe aan een pauze. Na mijn nod kom ik met liefde, wat minder terug.