Hoi meiden zoals beloofd vertel ik jullie over mijn bevalling. Het is nu twee weken geleden en mijn kleine meid groeit met de dag. Zoals jullie weten kreeg ik met 38 weken te horen dat ze mij met 39 weken gingen inleiden omdat de baby beter buiten de buik verder kan groeien. Voor de inleiding ben ik 5 dagen elke dag aan de ctg gezet.
Op 22 april ben ik om 11.00 uur opgenomen in het zh. Ze hebben een ballonkatether geplaatst om 13.00 uur. Ik had toen 1 cm ontsluiting en moest 3 cm krijgen. Terwijl deze werd geplaatst braken per ongeluk mijn vliezen. Ik begon rond 16.00 uur voorweeen te krijgen. Deze waren niet regelmatig maar wel Iedere keer sterker. Savonds namen de voorweeen weer af. Ik dacht ok dat wordt vandaag geen baby. Mijn man mocht tot 22. 00 uur bij mij blijven. Ik ben net voor 24. 00 uur het ballonnetje verloren. Deze viel tijdens het plassen eruit. Ik heb de verpleegkundige gebeld en zij gaf aan dat de 3 cm ontsluiting bereikt was en moest ff proberen te slapen en gaf mij paracetamol. Vanaf dat moment ging het ineens heel hard. De weeen werden steeds sterker en regelmatig. Ik moest ze echt wegpuffen. Dit heb ik vol gehouden tot 1.30 uur. Heb toen weer gebeld naar de verpleegkundige en aangegeven dat de weeen om de 3 tot 5 min kwamen. Na overleg met gyn kwam ze mij halen om naar de verloskamer te brengen. Ik heb mijn man gebeld en gezegd dat hij naar het zh moest komen want het ging nu echt gebeuren.
ik geloof dat ik rond 2.30 uur in de verloskamer kwam. De gyn en de verloskundige die mij begeiden zijn echt top vrouwen. Zij hebben mij echt goed geholpen. Zodra ik daar kwam hebben ze de een infuus aangelegd en mij weenopwekkers toegediend. Van dit spul werd ik echt onwel. Heb gespuugd en ben blij dat ik alleen water spuugde. Ik heb tot 4 cm geen pijnstilling genomen. De pijn was echt bijna ondraaglijk en door die weenopwekkers konden zij de medicatie hoger zetten. Ik heb toen ook gevraagd om pijnstilling. Heb remifentalin pompje gekregen. Hierdoor werd ik een beetje high maar was erbij en de pijn leek iets afgezwakt maar nam het helaas niet weg. Ik heb de weeen geprobeerd onder de douche op te vangen maar uiteindelijk weer terug naar bed want in mijn arm hsd ik twee infussen en ook werd de kleine met plakkertje op haar hoofd in de gaten gehouden op de ctg en ook mijn weeen werden gemeten. Rond 4.30 kwam de gyn weer terug en zei dat de ctg niet fraai was en de ontsluiting al 2 uur op 4 cm zat. Ik schrok en hoopte echt dat de ontsluiting meer zou worden en dat ons meisje het nog volhoudt. Ik wilde niet eindigen met keizersnede. In de uren daarop was het puffen puffen en puffen. Op het einde viel ik tussen de weeen door zelfs inslaap. Mijn man ook haha. Rond 7.10 uur riep ik dat ik niet meer kon. De druk daar beneden was zo enorm dat ze er snel bij kwamen en ik mocht gaan persen. Heb heel goed geluisterd naar de gyn maar oh wat een klus. Heb 20 min geperst en toen was onze kleine meid er. De gyn heeft een kleine knip gezet van 2 cm. Het moment dat ze op mijn buik werd gelegd was prachtig en zo overweldigend. Ben zo blij en intens gelukkig. Een bevalling is uniek en hoeveel je ook leest of hoort, je kunt je er niet op voorbereiden. Het is jouw eigen ervaring samen met je man natuurlijk. Hij is zo trots op mij en heeft mij ook super ondersteund. Had weinig woorden nodig om mij uit te drukken. Het is echt een schat.
Toen Nora geborwn was hebben ze mijn placenta opgestuurd naar het lab. Deze was namelijk erg klein en ook zat de navelstreng in de vliezen. Als mijn vliezen op een hoger punt waren gebroken, bij een hoop belangrijke bloedvaten. Zou het kunnen gebeuren dat ik mijn baby zou verliezen. Ik ben hier echt van geschrokken en heb ook wat tranen gelaten van geluk dat ik mijn baby gezond en wel in mijn armen kan houden.
Nora is een lieve baby. Ik ga maandag voor het eerst met haar naar buiten. Ik laat haar ook wegen bij het cb. Denk dat ze nu over de 3 kg weegt want ze drinkt vaak en haar kleertjes gaan steeds beter zitten. Zo is wel een heel verhaal geworden. Ik hoop dat jullie het leik vinden om te lezen. Ik hoop dat ik niemand hiermee kwets of schrik aanjaag. Bevalling is ondanks alle ongemak toch het mooiste wat ik heb meegemaakt.
Liefs maya
dikke knuffel meid!
Hopelijk dinsdag meer duidelijkheid 
Reageren
Quote
Wijzigen