@Tamara wij zijn ook 1 oktober precies 2 jaar gestopt met de pil ;-) en had (als me terugplaatsing door was gegaan) ook op 1 oktober mijn nod gehad ;-)
Begrijp je gevoel van het liefst natuurlijk zwanger worden heel erg goed, had precies het zelfde gevoel wilde het eeuwig blijven proberen maar wilde aan de andere kant ook weten of er wel iets was waar we op konden hopen.
En wat bleek wij hebben geen enkele kans om natuurlijk zwanger te worden, mensen in de omgeving maken soms echt hele vervelende opmerkingen zo zei een mannelijke collega laatst tegen mij wil je misschien draagmoeder voor mij zijn mijn vrouw wil er niet nog een, en al wist hij op dat moment niet van mijn situatie het maakte me wel echt kapot van binnen
Had op 1 okt 2016 zo gehoopt dat we met onze bruiloft 10 augustus 2018 een bruidskindje hadden gehad, moet eerlijk zeggen dat ik achteraf gezien in het begin er ook te makkelijk over heb gedacht, maar naarmate de tijd verstreek ging ik me des te meer beseffen wat voor een wonder een zwangerschap wel niet is
Toen wij in januari te horen kregen dat we nooit natuurlijk zwanger konden worden stortte onze wereld echt in, ze zeiden er zelfs bij dat er 50% kans was dat een ingreep bij mijn man niet zou lukken en dat we dan nooit een kindje zouden kunnen krijgen wat biologisch gezien van ons samen zou zijn, hadden ergens misschien wel gedacht dat er een probleem kon zijn maar dit, dit was op dat moment het ergste wat ons ooit is overkomen, hebben dagenlang gehuild, mijn man zei dat hij zich manonwaardig voelde, ik wilde er voor hem zijn en probeerde dat ook heel hard maar tegelijkertijd had ik zelf ook zo verschrikkelijk veel verdriet, hij was zelfs bang dat ik bij hem weg zou gaan omdat hij mij geen kindje kon geven (op de natuurlijke manier).
We zijn dit jaar door een achtbaan van emoties gegaan, onzekerheid, verdriet, blijdschap (zijn immers ook getrouwd) en weer naar verdriet en telleustellingen ;-) heb ook gedacht dat het ons niet gegund werd, heb zelfs wel eens gedacht vab laat het maar gewoon zitten uit zelfbescherming zodat ik geen telleurstellingen meer zou krijgen.
Maar gelukkig is de medische wereld al heel ver, en natuurlijk is een baby op de natuurlijke manier het de fijnste weg, maar ik denk dat als je eenmaal een wondertjes mag krijgen alle pijn (zowel fysiek als metaal) zullen verzachten
Ga heel hard voor je duimen dat je op 1 oktober een positieve test mag hebben ;-)
Veel liefs