Dames, in dit verhaal is er geen goed en fout.. ik kan me voorstellen dat heel veel vrouwen kampen met schuldgevoel en zich heel alleen voelen in het proces... maar weet wel dat de bevruchting in ONS lichaam plaatsvindt... dus ook al zou het werken dan nog is het ONS lichaam dat het werk doet. En dat is een hele opgave en verantwoordelijkheid - en ja... daar kan ook veel misgaan, maar het is ook een heel bijzonder proces - en zoals wij maar al te goed weten, ook niet vanzelfsprekend. Wij als vrouw geven heel veel op, maar weet ook dat je er alles aan doet om zwanger te raken en dat je lief voor jezelf moet zijn. Balen van je lichaam helpt helemaal niet - dat is makkelijker gezegd dan gedaan.. maar wees trots op je lichaam!
Ik weet dat ik relatief 'makkelijk' praten heb, omdat bij ons onverklaarbare subfertiliteit is vastgesteld met de HSG (kortom, bij mij en mijn vriend werkt alles zoals het zou moeten werken) maar dat neemt niet weg dat ik me soms ook heel alleen voel in het proces, ook al staat mijn vriend mij bij - hij voelt niet wat ik voel, elk symptoompje, de stress en spanning elke maand weer rond de NOD. Mijn vriend weet na 2,5 jaar nog niet wat een NOD is, of wat gebruikelijke symptomen zijn. Maar heel eerlijk... ik vind het wel lekker dat hij er niet continue op drukt en naar vraagt..
Ja.. hormonen helpen ook niet, naast alle mentale hobbels die het met zich meebrengt, maar verwijt jezelf niet teveel... Nee, we kiezen niet voor deze situatie, maar we moeten ons er wel aan overgeven. Dat betekent niet dat we ons erbij neerleggen dat het niet lukt! We leggen ons er bij neer dat het niet 1+1 = 3 wordt, maar dat we een handje geholpen moeten worden door de medische wetenschap - en die kunnen steeds meer!! Heb vertrouwen dames - en wees lief voor je eigen lichaam!!!